Misją Instytutu jest dzialalność naukowo-badawcza prowadząca do nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych użytecznych w kształtowaniu warunków pracy zgodnych z zasadami bezpieczeństwa pracy i ergonomii oraz ustalanie podstaw naukowych do właściwego ukierunkowywania polityki społeczno-ekonomicznej państwa w tym zakresie.
Niestandardowe formy wykonywania pracy w świecie Internetu |
Praca w świecie Internetu |
Nowe formy pracy - Podsumowanie |
Praca mobilna oparta na technologiach ICT - nowe wyzwania i zagrożenia |
Zalety pracy mobilnej ICT |
Zagrożenia związane z pracą mobilną ICT |
Sposoby zapobiegania negatywnym skutkom pracy mobilnej ICT |
Praca mobilna ICT - Podsumowanie i BIBLIOGRAFIA |
BADANIE ANKIETOWE nt. BHP w PRACY ZDALNEJ |
SPOSOBY ZAPOBIEGANIA NEGATYWNYM SKUTKOM PRACY MOBILNEJ ICT
Nowość omawianej formy wykonywania pracy jest jednym z powodów, dla których nie jest ona jeszcze wystarczająco uregulowana, prawnie dotyczy to nawet tych krajów, w których została określona jako „istotna". Niemniej jednak znajdują do niej zastosowanie:
Dlatego przeciwdziałanie negatywnym rezultatom pracy z ICT, w kontekście zdrowia somatycznego i psychicznego powinno przebiegać, analogicznie do regulacji prawnych, na poziomie krajowym, branżowym, poszczególnych firm i stanowisk pracy. Na dwóch pierwszych poziomach działania w tym zakresie dotyczą głównie prowadzenia polityki sprzyjającej tworzeniu właściwych warunków pracy, inicjowania i rozwijania porozumień między pracodawcami, przedstawicielami pracowników oraz promowania dobrych praktyk w tym zakresie. Chodzi tu m.in. o tworzenie regulacji prawnych, dotyczących istotnych dla zdrowia pracowników aspektów pracy z technologiami ICT, wymianę doświadczeń i rozpowszechnianie skutecznych sposobów zapobiegania i zwalczania skutków pracy z nimi w formie konferencji, podręczników, szkoleń zarówno dla pracodawców, jak i pracowników.
Europejskie Porozumienie Ramowe o Telepracy z 2002 r. sugeruje m.in., by:
Zalecenia te są realizowane w wielu krajach, a szczegółowe rozwiązania i ich formy są zróżnicowane zależnie od kontekstu politycznego, społecznego i ekonomicznego. Jak dotąd jedynie na Węgrzech istnieje specjalna regulacja prawna dotycząca pracy mobilnej, która została włączona do kodeksu pracy. W Danii natomiast ustawa o warunkach pracy ma zastosowanie zarówno do pracy mobilnej, jak i stałych miejsc pracy. Zidentyfikowano tam różne sytuacje, w których zazwyczaj wykonuje się pracę, i podano wytyczne dotyczące rodzaju pracy. Na przykład zaleca się, aby pracownicy nie wykonywali dużych zadań związanych z pisaniem na laptopach w pociągach lub hotelach, gdzie warunki pracy (np. w odniesieniu do ergonomicznych pozycji ciała) mogą nie być idealne. Zamiast tego wytyczne sugerują, aby podczas podróży pracownik realizował zadania polegające na czytaniu czy telefonowaniu [2].
W innych krajach przepisy regulują zasady wykonywania telepracy - której odmianą, jak wspomniano wcześniej, jest praca mobilna.
Francuski kodeks pracy wprowadził obowiązek negocjowania wykonywania pracy z użyciem technologii ICT w firmach zatrudniających powyżej 50 pracowników. Negocjacje muszą uwzględniać należny pracownikom czas na odpoczynek i urlop. Przepisy określają także czas pracy, w którym pracownik ma prawo przebywać poza zasięgiem firmy (right to disconnect). Z kolei w Niemczech wprowadzono ograniczenie kontaktów pracodawcy z pracownikami poza godzinami pracy wyłącznie do sytuacji „nagłych, wymagających podjęcia natychmiastowego działania".
W przedsiębiorstwach przeciwdziałanie skutkom pracy z użyciem ICT może przebiegać na dwóch poziomach:
Przykładowo jedna z japońskich firm produkujących samochody i statki morskie wprowadziła system pracy na odległość dla wszystkich pracowników poza tymi, którzy zatrudnieni są bezpośrednio przy produkcji. Maksymalny czas pracy w tym trybie to 5 dni w tygodniu, po uprzednim uzgodnieniu tego z przełożonym. Pracownik jest zobowiązany powiadamiać firmę mailowo o czasie rozpoczęcia i zakończenia pracy, który nie może przekraczać 8 godzin w ciągu dnia.
Z kolei międzynarodowa firma consultingowa w Hiszpanii wprowadziła możliwość wykonywania pracy mobilnej, zastrzegając, że czas wykonywania zadań w ten sposób może wahać się od 25 do 80% ogólnego czasu pracy, zaś firma zobowiązała się do zapewnienia każdemu pracownikowi odpowiedniej infrastruktury ICT [2].