| Nazwa | 2-Chlorobuta-1,3-dien | | Numer CAS | 126-99-8 | | Synonimy | chloropren, 2-chlorobutadien-1,3 |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225;
Carc. 1B (Rakotwórczość kat. 1B), H350;
Acute Tox. 4 *, inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
Acute Tox. 4 *, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
STOT RE 2 * (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373 **;
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
H350: Może powodować raka .
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H373**: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
H319: Działa drażniąco na oczy.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
H315: Działa drażniąco na skórę.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P270: Nie jeść, nie pić ani nie palić podczas używania produktu.
P264: Dokładnie umyć … po użyciu.
P262: Nie wprowadzać do oczu, na skórę lub na odzież.
P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 2 mg/m3 | | NDSCh: | 6 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04391:2010
PiMOŚP 2004, nr 4(42) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 88,54
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: duszący
Temperatura topnienia: -130°C
Temperatura wrzenia: 59,4°C
Temperatura zapłonu: -20°C
Temperatura samozapłonu: 440°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 2,5% obj.
- górna: 12% obj.
Stężenie stechiometryczne: 4,03% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 0,96 g/cm3
Prężność par:
- w temp. 20°C: 267 hPa
- w temp. 32,8°C: 399,9 hPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: 970 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,026% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się bez ograniczeń w alkoholu etylowym, eterze etylowym, benzenie, chloroformie | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 261,7°C
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4583
Lepkość w temp. 25°C: 0,394 mPa s
Ciepło właściwe: 1,36 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 302,7 J/g
- w temp. 0°C: 332, 9 J/g
Ciepło polimeryzacji: 997,3 J/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 2,1 |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 450 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 11800 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca i szkodliwa (wywołuje depresję ośrodkowego układu nerwowego, uszkadza wątrobę, nerki).
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, przewód pokarmowy; brak danych o wchłanianiu przez nieuszkodzoną skórę.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary wywołuje silne łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, prawdopodobnie może uszkodzić rogówkę; kaszel, uczucie duszenia się, skurcz oskrzeli, porażenie oddechu.
Brak informacji o stężeniach wywołujących te objawy u człowieka.
Może wystąpić ból i zawroty głowy, spadek ciśnienia tętniczego krwi, utrata przytomności. W bardzo dużych stężeniach (prawdopodobnie przekraczających kilkaset mg/m3) może wywołać chemiczne zapalenie płuc, prowadzące do obrzęku płuc i śmierci.
Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie wątroby, nerek, zapalenie oskrzeli.
Skażenie skóry ciekłą substancją może wywołać oparzenie chemiczne.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje ogniskową martwicę rogówki.
Drogą pokarmową może wywołać mdłości, wymioty, ból brzucha, prawdopodobnie narkozę, uszkodzenie wątroby z żółtaczką oraz uszkodzenie nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: drażliwość i inne objawy ze strony układu nerwowego, przemijające wyłysienie, przewlekłe zapalenie spojówek, przewlekłe zmiany skórne, niedokrwistość. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, prep. Atrovent i deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon do podawania dożylnego, parafina płynna, pyralgina do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: tlenoterapia, postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić lub wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Jeżeli poszkodowany ma duszność, trudności w oddychaniu, podać do wdychania Atrovent (1-2 rozpylenia) oraz tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać pilnie lekarza.
Pomoc lekarska:
Jeżeli pomimo podania Atroventu i tlenu utrzymują się objawy skurczu oskrzeli, podać do inhalacji deksametazon, a w razie wskazań hydrokortyzon, kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR (lub reanimacyjną) pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli poszkodowany oddycha, podawać tlen przez maskę twarzową. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo aparatem typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować tlenoterapię. Kontrolować ciśnienie tętnicze krwi, akcję serca, czynność oddechową. W razie wskazań zaintubować i stosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością chłodnej wody z mydłem, jeżeli nie ma widocznych zmian. Założyć jałowy opatrunek na oparzone miejsca skóry. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Zależnie od charakteru i rozległości zmian - transport do szpitala w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilości zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Nie wywoływać wymiotów, podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny, poza tym nie podawać niczego doustnie.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. W razie silnych bólów można podać pyralginę pozajelitowo. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza - w każdym przypadku zatrucia.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
