| Nazwa | 2,2`-Oksydietanol | | Numer CAS | 111-46-6 | | Synonimy | glikol dwuetylenowy; eter b-hydroksyetylowy; dwuglikol; 2,2’-oksybisetanol; glikol dietylenowy; |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 4(*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |  | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | BRAK | | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| frakcja wdychalna | | NDS: | 10 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04493:2018-09
PiMOŚP 2017, nr 2(92) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 106,12
Stan skupienia w temp. 20°C: syropowata ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: bez zapachu
Temperatura topnienia: -6,5°C
Temperatura wrzenia: 244°C
Temperatura zapłonu: 124°C
Temperatura samozapłonu: 225°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 0,62% obj.
- górna: 6,8% obj.
Stężenie stechiometryczne: 4,03% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,12 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,66
Prężność par w temp. 20°C: 0,03 hPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: 0,12 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie: miesza się bez ograniczeń
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: miesza się bez ograniczeń z alkoholami, glikolami, acetonem, pirydyną, dioksanem, kwasami organicznymi; nie rozpuszcza się w benzenie, toluenie, dwusiarczku węgla, czterochlorku węgla | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4475
Lepkość w temp. 20°C: 35,7 mPa s
Ciepło właściwe: 2,30 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 628 J/g
Ciepło spalania: -22,32 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): nie dotyczy |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - bez zapachu
LD50 (szczur, doustnie) - 12565 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, skóra) - 11890 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja słabo drażniąca, działająca szkodliwie drogą pokarmową.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, przewód pokarmowy, słabo przez skórę.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par lub aerozolu w dużych stężeniach może wywołać ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek.
Skażenie skóry ciekłym glikolem może spowodować jej zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłym glikolem może wywołać ból, zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje objawy podobne do upojenia alkoholowego, zawroty i ból głowy, splątanie, mdłości, wymioty, ból brzucha, czasem biegunkę. Po kilku, kilkunastu godzinach mogą wystąpić drgawki, wstrząs, zapaść i zgon.
Dawka śmiertelna dla człowieka wynosi ok. 1 g/kg masy ciała, tj. ok. 70 ml.
Następstwem zatrucia
Drogą pokarmową może być uszkodzenie nerek i wątroby.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego (amp. po 10 mg).
Odtrutki: alkohol etylowy 40% (do podawania doustnego); 10÷15-proc. roztwór alkoholu etylowego w 5-procentowej glukozie (500 ml) do podawania dożylnego.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie dolegliwości - transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą chłodnej wody, najlepiej bieżącej. W razie wystąpienia zmian skórnych wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR lub konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty.
Podać do wypicia 100 ml wódki (40%) lub inny napój alkoholowy. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku zatrucia drogą pokarmową transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza w celu specjalistycznego leczenia szpitalnego.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką wydzielinę z jamy ustnej i nosa.
Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen do oddychania najlepiej przez maskę twarzową.
Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Podać dożylnie we wlewie kroplowym 500 ml 10÷15-proc. roztworu alkoholu etylowego w 5-procentowej glukozie. W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo 10 mg (1 amp.) Relanium. W każdym przypadku zatrucia pokarmowego glikolem transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza w celu specjalistycznego leczenia szpitalnego. |
|
|
|
|
