| Nazwa | 1-Naftyloamina | | Numer CAS | 134-32-7 | | Synonimy | Α-naftyloamina, 1-aminonaftalen |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Aquatic Chronic 2 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 2), H411;
| | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H411: Działa toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P264: Dokładnie umyć … po użyciu.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P301 + P312: W przypadku połknięcia: W przypadku złego samopoczucia skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 0 mg/m3 | | NDSCh: | 0 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04544:2023-03
Med. Pr. 2021, 72(1) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 143,18
Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe
Barwa: bezbarwne
Zapach: charakterystyczny
Temperatura topnienia: 50°C
Temperatura wrzenia: 300°C
Temperatura zapłonu: 157°C
Temperatura samozapłonu: brak danych
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych
Stężenie stechiometryczne: 1,69% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,13 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,93
Prężność par w temp. 104°C: 1,33 hPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,17% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu i eterze etylowym | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 51°C: 1,6703
Lepkość w temp. 50°C: 11,2 mP•s
Ciepło spalania: -36,95 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 779 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa. Działanie methemoglobinotwórcze wykazano eksperymentalnie u psów, podając dożołądkowo 200 mg/kg.
Drogi wchłaniania: prawdopodobnie skóra i przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: u ludzi nie stwierdzono. Prawdopodobnie
Drogą pokarmową może wywołać objawy ostrego zatrucia: sinoniebieskie zabarwienie warg, błon śluzowych, skóry, ból i zawroty głowy, zaburzenia świadomości, utratę przytomności. Bezpośrednim następstwem może być (teoretycznie) ostra niewydolność nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. Obserwowane nowotwory pęcherza były związane z zawartością do 10% a-naftyloaminy w stosowanej w przemyśle a-naftyloaminie. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, odtrutki specyficzne: 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego, witamina C w amp. po 500 mg.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podawać powoli, dożylnie 10 ml 1-procentowego roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C. Transport do szpitala (ośrodka ostrych zatruć) bez przerywania podawania tlenu.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Ułożyć zatrutego w pozycji ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Utrzymujące się sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych uzasadnia podanie dożylnie (powoli) 10 ml 1-procentowego roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C.
Uwaga: nie przekraczać całkowitej dawki 7 mg/kg, tj. łącznie 0,5 g błękitu metylenowego. Poprawa powinna nastąpić po 30 ÷ 40 min (po 1 godz. można powtórzyć iniekcję błękitu metylenowego, jeżeli sinica nie ustąpiła).
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną, bez przerywania leczenia (brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po oznaczeniu poziomu methemoglobiny we krwi). |
|
|
|
|
