| Nazwa | Kwas szczawiowy | | Numer CAS | 144-62-7 | | Synonimy | kwas dwukarboksylowy |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 4*, dermal (Toksyczność ostra, kat.4 – skóra), H312;
Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |  | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H312: Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 1 mg/m3 | | NDSCh: | 2 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 90,04
Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe
Barwa: bezbarwne
Zapach: bez zapachu
Temperatura topnienia: 189,5°C
Temperatura wrzenia: rozkład pod wpływem temperatury
Gęstość w temp. 20°C: 1,65 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,1
Prężność par:
- w temp. 18,5°C: 0,01 hPa
- w temp. 30°C: 0,04 hPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 30°C: 0,0014 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 8,7% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, terze etylowym, acetonie, dioksanie, etrahydrofuranie | | Właściwości dodatkowe | Ciepło właściwe: 1,31 J/(g K)
Ciepło sublimacji: 1,09 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 375 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, skóra) - 20 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca i żrąca, silnie szkodliwa
Drogą pokarmową wskutek wiązania jonów wapnia i uszkodzenia nerek.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: pyły i pary wywołują łzawienie i ból oczu, uczucie pieczenia w nosie i gardle, kaszel, duszność. Sygnalizowano ryzyko obrzęku płuc.
Skażenie skóry powoduje ból, oparzenie chemiczne: pęcherze, martwicę.
Skażenie oczu wywołuje oparzenia powiek, spojówek, rogówki, z ryzykiem uszkodzenia gałki ocznej. Połknięcie roztworu powoduje oparzenia błony śluzowej jamy ustnej, gardła, przełyku, żołądka, z wymiotami i bólami brzucha, zapaścią, drgawkami. Może nastąpić perforacja ścian przewodu pokarmowego, krwawa biegunka. Akcja serca zwalnia się, spada ciśnienie tętnicze krwi. Występują kurcze mięśni, związane ze zmniejszeniem zawartości jonów wapnia we krwi. Zgon może nastąpić szybko we wstrząsie lub po kilku godzinach po dawce ok. 5 g.
Objawy zatrucia przewlekłego: opisywano przewlekłe zapalenie spojówek i górnych dróg oddechowych z krwawieniami z nosa, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, chudnięcie. Powtarzający się kontakt ze skórą powoduje trudno gojące się owrzodzenia, zasinienie palców rąk, zaburzenia czucia. Oparzenia skóry mogą wystąpić po przedłużającym się kontakcie z 3-procentowym roztworem kwasu szczawiowego. |
|
|
Niezbędne leki: Atrovent do inhalacji, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), hydrokortyzon, furosemid, pyralgina do podawania doustnego i pozajelitowego, płyny infuzyjne: sól fizjologiczna, glukoza 5%.
Odtrutki: preparaty wapnia do podawania dożylnego (Calcium glucobionicum 10% w ampułkach) i do podawania doustnego (Calcium w tabl. musujących, Satural w torebkach), płyny infuzyjne: sól fizjologiczna, glukoza 5%.
Leczenie: uzupełnianie niedoboru wapnia i postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój w pozycji półleżącej lub siedzącej. Podawać tlen, najlepiej przez maskę. W razie duszności podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie utrzymującej się duszności i zmian osłuchowych w płucach podać do inhalacji deksametazon lub dożylnie hydrokortyzon i furosemid. W każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza z kontynuacją leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
(pyłem lub roztworem)
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością wody o temperaturze pokojowej, najlepiej bieżącej (z mydłem, jeżeli nie ma oparzeń). Na miejsca oparzone założyć jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian - transport do szpitala lub konsultacja dermatologiczna. W razie wskazań można podać leki przeciwbólowe, np. pyralginę.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Konieczna konsultacja okulistyczna wobec ryzyka uszkodzenia rogówki. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia roztwór 5 tabletek musujących Calcium lub zawartość 5 torebek Saturalu w 1/2 szklanki wody o temperaturze pokojowej. Natychmiast wezwać lekarza pogotowia reanimacyjnego. Pielęgniarka powinna założyć stałą drogę dożylną.
Pomoc lekarska:
Jeżeli poszkodowany wymiotuje, podawać dożylnie sól fizjologiczną lub 5-procentową glukozę, najlepiej w formie kroplówki, i jednocześnie 10 ml preparatu wapnia (Calcium glucobionicum). Kontrolować odruchy, zwłaszcza objaw Chvostka. W razie pojawienia się objawów tężyczkowych powtarzać podawanie wapnia dożylnie, kontynuując podawanie płynów infuzyjnych. Transport do szpitala bez przerywania leczenia (karetką reanimacyjną). |
|
|
|
|
