| Nazwa | Chlorometan | | Numer CAS | 74-87-3 | | Synonimy | chlorek metylu, Freon 40 |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Gas 1 (Gaz łatwopalny, kat.1), H220;
Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem);
Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351;
STOT RE 2* (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373(**); | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H220: Skrajnie łatwopalny gaz.
H351: Podejrzewa się, że powoduje raka .
H373**: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | | | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 20 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04325:2006
PiMOŚP 2000, nr 3(25) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 50,49
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: słodkawy, mdły
Temperatura topnienia (1013 hPa): -97,5°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): -24,22°C
Temperatura zapłonu: nie dotyczy
Temperatura samozapłonu: 632°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 7,1% obj.
- górna: 18,5% obj.
Stężenie stechiometryczne: 12,9% obj.
Gęstość gazu (15°C, 1013 hPa): 2,31 g/dml
Gęstość cieczy (-24°C, 1013 hPa): 0,997 g/cm3
Gęstość par względem powietrza (0°C, 1013 hPa): 1,74
Prężność gazu:
- w temp. 20°C: 5000 hPa
- w temp. 30°C: 6700 hPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie (15°C, 1013 hPa): 0,9% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, czterochlorku węgla, benzenie i kwasie octowym | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 143,1°C
Ciśnienie krytyczne: 6,67 MPa
Lepkość gazu (20°C, 1013 hPa): 0,0106 mPa s
Ciepło właściwe (25°C, 1013 hPa): Cp = 0,807 J/(g K), Cv = 0,628 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 424,1 J/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - powyżej 21 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 1800 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 5300 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
LCL0 (człowiek, inhalacja) - 42005 mg/m3 (2 h)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, działająca narkotycznie na ośrodkowy układ nerwowy; słabo drażniąca. Wywołuje kwasicę; może uszkodzić nerw wzrokowy, prawdopodobnie wskutek przemiany w ustroju do alkoholu metylowego.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: w stężeniach przekraczających dopuszczalne (NDS), lecz nie większych od dopuszczalnego chwilowego (NDSCh), wywołuje po okresie lekkiego pobudzenia (euforii) zawroty i ból głowy, senność, niepewny chód, zaburzenia koordynacji ruchów, mdłości i wymioty bezpośrednio po narażeniu lub po kilku (do kilkunastu) godzinach od zakończenia pracy. Mogą wystąpić zaburzenia wzroku, oczopląs. W razie bardzo dużego stężenia objawy te mogą się pojawić szybko; następuje utrata przytomności i drgawki poprzedzające zgon. Bezpośrednimi następstwami zatrucia mogą być: upośledzenie funkcji wątroby, nerek, układu krążenia, zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym i w nerwie wzrokowym. Oblanie skóry skroplonym gazem może spowodować jej odmrożenie.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się zatrucia lekkiego stopnia mogą wywołać długo utrzymujące się zaburzenia ze strony układu nerwowego: drżenia rąk, bezsenność, stany niepokoju, depresje, zaburzenia wzrokowe. Niektórzy badacze sygnalizują uszkodzenia wątroby, nerek, mięśnia sercowego. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego (amp. po 10 mg).
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji półleżącej lub siedzącej, zapewnić spokój. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza ze względu na ryzyko wystąpienia objawów zatrucia po okresie bezobjawowym oraz wskazania do badań diagnostycznych kwasicy i oznaczania alkoholu metylowego we krwi.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub aparatem typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. W razie wystąpienia drgawek zastosować leczenie objawowe - podać dożylnie relanium. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
skroplonym gazem
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością chłodnej wody. Na odmrożenia założyć jałowy opatrunek.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR z zapewnieniem konsultacji dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
skroplonym gazem
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. |
|
|
|
|
