3-CHLOROANILINA
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
Nazwa3-Chloroanilina
Numer CAS108-42-9
Synonimym-chloroanilina, m-aminochlorobenzen
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 3, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301;
Acute Tox. 3, dermal (Toksyczność ostra, kat.3 – skóra), H311;
Acute Tox. 3, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331;
STOT RE 2 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H301: Działa toksycznie po połknięciu.
H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą.
H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania.
H373: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
P311: Skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
P501: Zawartość/pojemnik usuwać do … .
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 3 mg/m3
NDSCh:10 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04315:2003
PiMOŚP 1998, z. 19
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 127,6
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna (żółknie podczas przechowywania)
Zapach: charakterystyczny
Temperatura topnienia: -10,6°C
Temperatura wrzenia: 231°C
Temperatura zapłonu: 118°C
Temperatura samozapłonu: 707°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych
Stężenie stechiometryczne: 2,82% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,22 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,4
Prężność par w temp. 50°C: 0,75 hPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,61% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: dobrze rozpuszcza się
w większości rozpuszczalników organicznych
Właściwości dodatkoweWspółczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,5931
Lepkość w temp. 20°C: 3,35 mPa s
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 91,09 J/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,9
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 256 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (szczur, skóra) - 250 mg/kg

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: nie zostało określone. Prawdopodobnie działa drażniąco i methemoglobinotwórczo.

Drogi wchłaniania: w badaniach na zwierzętach wykazano wchłanianie przez skórę i z przewodu pokarmowego.

Objawy zatrucia ostrego: nie opisano u ludzi zatruć drogą oddechową.
Wystąpienie objawów podrażnienia górnych dróg oddechowych z kaszlem, sinoniebieskiego zabarwienia skóry, duszności i innych dolegliwości może wskazywać na zatrucie inną substancją, np. p-chloroaniliną.

Skażenie skóry prawdopodobnie może wywołać jej zaczerwienienie i obrzęk, a także spowodować nudności, wymioty, ból i zawroty głowy oraz sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry, wskazujące na methemoglobinemię.

Drogą pokarmową ciekła m-chloroanilina prawdopodobnie może wywołać nudności, wymioty, ból brzucha i inne objawy, jak w zatruciu przez skórę.
Uwaga: opracowano na podstawie danych eksperymentalnych dotyczących p-chloroaniliny ze względu na jej podobną strukturę chemiczną.

Objawy zatrucia przewlekłego: nie były opisane.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen.
Odtrutki: 1-proc. roztwór błękitu metylenowego do podawania dożylnego, witamina C w amp. po 500 mg.
Leczenie: tlen i błękit metylenowy dożylnie.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Nie podawać alkoholu w żadnej postaci. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Jeśli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podawać dożylnie (powoli) ok. 10 ml 1-procentowego roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C. Transport do szpitala (ośrodka ostrych zatruć) bez przerywania podawania tlenu.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeśli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, należy podać dożylnie (powoli) 10 ml 1-proc. roztworu błękitu metylenowego, a następnie witaminę C - 500 mg.
Transport do szpitala karetką reanimacyjną, bez przerywania leczenia (brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po określeniu poziomu methemoglobiny we krwi).

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością chłodnej wody (o temperaturze pokojowej), najlepiej bieżącej. Następnie postępować jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Ze względu na duże ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia w każdym przypadku konieczny jest transport do szpitala karetką PR. Wystąpienie sinoniebieskiego zabarwienia błon śluzowych i skóry uzasadnia postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana jest konsultacja dermatologiczna.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Konieczna konsultacja okulistyczna wobec ryzyka uszkodzenia rogówki. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką reanimacyjna PR.
Uwaga: pomimo braku danych o objawach zatruć m-chloroaniliną podano sposób postępowania jak w zatruciach p-chloroaniliną ze względu na prawdopodobieństwo jednoczesnego narażenia na obie substancje oraz wystąpienia podobnych objawów, wymagających podobnego leczenia niezależnie od rodzaju substancji.
INFORMACJE DODATKOWE