| Nazwa | Butano-1-tiol | | Numer CAS | 109-79-5 | | Synonimy | merkaptan n-butylowy, butanotiol |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225;
Acute Tox. 4, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Acute Tox. 4, inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P233: Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty.
P403 + P235: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać w chłodnym miejscu.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 1 mg/m3 | | NDSCh: | 2 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Właściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 90,19
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: odrażający
Temperatura topnienia: -115,7°C
Temperatura wrzenia: 98,2°C
Temperatura zapłonu: -2°C
Temperatura samozapłonu: 290°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 1,4% obj.
- górna: 9,8% obj.
Stężenie stechiometryczne: 2,72% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 0,84 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,12
Prężność par w temp. 20°C: 40 hPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 25°C: 193 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,6% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, eterze etylowym | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4430
Lepkość w temp. 20°C: 0,501 mPa s
Ciepło właściwe: 1,91 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 357,8 J/g
- w temp. 25°C: 404,6 J/g
Ciepło spalania: -38,64 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,001 ÷ 0,002 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 1500 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 14794 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: pary - drogi oddechowe, ciecz - przewód pokarmowy; brak danych o wchłanianiu przez skórę.
Objawy zatrucia ostrego: pary wywołują łzawienie i uczucie pieczenia oczu, kaszel, mdłości, zawroty głowy. W dużych stężeniach prawdopodobnie mogą spowodować obrzęk płuc w okresie do 72 godzin po zatruciu. W bardzo dużych stężeniach (ponad 150 mg/m3) wywołują zawroty głowy, mdłości, wymioty i objawy narkotyczne z utratą przytomności.
Skażenie skóry powoduje jej zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać ból, stan zapalny.
Brak informacji o zatruciach drogą pokarmową. Prawdopodobnie mogą wystąpić nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka wskutek utworzenia się siarkowodoru w kwaśnym soku żołądkowym.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do inhalacji, hydrokortyzon, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), furosemid.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: tlenoterapia, postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Należy kontynuować podawanie tlenu. Ze względu na zagrożenie wystąpieniem obrzęku płuc założyć stałą drogę dożylną. W razie duszności, z objawami spastycznymi oskrzelowymi, należy podać do inhalacji Atrovent - 2-4 rozpylenia: działa rozszerzająco na oskrzela po 3-5 minutach. W razie rozpoczynającego się obrzęku płuc podać inhalacyjnie deksametazon (np. Auxiloson) lub dożylnie hydrokortyzon, furosemid. Ze względu na zagrażający obrzęk płuc w każdym przypadku transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli poszkodowany nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W każdym przypadku zatrucia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc, transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza, z kontrolą układu krążenia i kontynuacją leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością letniej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian skórnych). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Transport do szpitala karetką PR.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. |
|
|
|
|
