2-BROMO-2-CHLORO-1,1,1-TRIFLUOROETAN
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
Nazwa2-Bromo-2-chloro-1,1,1-trifluoroetan
Numer CAS151-67-7
Synonimy
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPSkin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315;
Eye Dam. 1 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 1), H318;
Repr. Tox. 1B (Szkodliwość na rozrodczość kat.1B), H360D;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H315: Działa drażniąco na skórę.
H318: Powoduje poważne uszkodzenie oczu.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
H360D: Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności.
P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 40 mg/m3
NDSCh:100 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04223-02:1992(w)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 197,39
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: słodkawy, podobny do zapachu chloroformu
Temperatura krzepnięcia: -118,3°C
Temperatura wrzenia: 50,2°C
Gęstość w temp. 20°C: 1,85 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 6,8
Prężność par w temp. 20°C: 323,9 hPa
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,345% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w acetonie, eterze etylowym, benzenie, chloroformie, trichloroetylenie
Właściwości dodatkoweWspółczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,3700
Ciepło właściwe w temp. 57°C: 0,557 J/(g K)
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 5680 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 238090 mg/m3
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
LDL0 (człowiek, doustnie) - 140 mg/kg
LCL0 (człowiek, inhalacja) - 57470 mg/m3 (3 h)

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja działająca na ośrodkowy układ nerwowy: powoduje zniesienie czucia bólu i sen narkotyczny; słabo drażniąca.

Drogi wchłaniania: przez drogi oddechowe.

Objawy zatrucia ostrego: pary wywołują senność, zniesienie czucia bólu, sen. W czasie snu: zwolnienie akcji serca, następnie możliwe jej przyspieszenie, zaburzenia rytmu, spadek ciśnienia tętniczego. Przedłużone narażenie na duże stężenie powoduje zaburzenia oddechowe, zatrzymanie oddechu, obrzęk płuc. Następstwem zatrucia mogą być zmiany w wątrobie z żółtaczką, niewydolność nerek po kilkutygodniowym (do 4 tyg.) okresie utajenia.

Skażenie skóry ciekłą substancją może wywołać jej zaczerwienienie.

Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje łzawienie, zaczerwienienie spojówek, prawdopodobnie z ryzykiem uszkodzenia rogówki.

Drogą pokarmową może wywołać mdłości, wymioty oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.

Objawy zatrucia przewlekłego: objawy ze strony układu nerwowego: uczucie zmęczenia, rozdrażnienie, bóle głowy. Halotan może wywołać uszkodzenie wątroby i nerek.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna.
Odtrutka: nie jest znana.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wystąpienie senności uzasadnia przerwanie narażenia: należy wyprowadzić poszkodowanego i podawać tlen do oddychania. Jeżeli senność nie ustępuje, wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Postępowanie objawowe.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce, odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub aparatem typu AMBU. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Stan narkozy bez zaburzeń oddechowych i krążenia nie wymaga leczenia: po 10-15 minutach snu (śpiączki) następuje powrót do świadomości. Jeżeli w tym okresie zatruty nie odzyskał świadomości, konieczny jest transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza. W razie zaburzeń oddechowych zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie z użyciem aparatu typu AMBU i podawaniem tlenu. Nie podawać epinefryny, adrenaliny, innych amin katecholowych (ryzyko migotania komór). Transport karetką reanimacyjną PR do szpitala bez przerywania leczenia, pod nadzorem lekarza.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością letniej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian).
Pomoc lekarska:
W razie wskazań - konsultacja dermatologa.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Przemywać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko uszkodzenia rogówki.
Pomoc lekarska:
W razie dolegliwości i/albo przekrwienia spojówek - zapewnić konsultację okulistyczną.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu halotanu poszkodowany powinien sam sprowokować u siebie wymioty. Później nie wywoływać wymiotów. Podać 150 ml płynnej parafiny. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe - jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR lub reanimacyjną, w zależności od wskazań (dawki i objawów).
INFORMACJE DODATKOWE