BROMOCHLOROMETAN
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaBromochlorometan
Numer CAS74-97-5
Synonimy
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 4. inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315;
Eye Dam. 1 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 1), H318;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
Hazard. Ozone layer 1 (Niebezpieczny dla warstwy ozonowej kat. 1), H420;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H315: Działa drażniąco na skórę.
H318: Powoduje poważne uszkodzenie oczu.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 1000 mg/m3
NDSCh:1300 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
prPN-Z-04400
PiMOŚP 2004, nr 4(42)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 129,4
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: słodkawy
Temperatura topnienia: -88°C
Temperatura wrzenia: 68°C
Gęstość w temp. 20°C: 1,93 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,46
Prężność par:
- w temp. 20°C: 147 hPa
- w temp. 30°C: 250 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 780 g/m3
- w temp. 30°C: 1285 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie: rozpuszcza się słabo
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w acetonie, benzenie
Właściwości dodatkoweWspółczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4832
Ciepło właściwe: 0,68 J/(g K)
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 5000 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, skóra) - powyżej 20000 mg/kg

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca oraz neurotoksyczna.

Drogi wchłaniania: w postaci par - drogi oddechowe, ciekły - przewód pokarmowy

Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie oczu i zaczerwienienie spojówek, uczucie drapania w gardle i kaszel. W bardzo dużych stężeniach może wywołać ból i zawroty głowy, nudności, dezorientację; może wystąpić utrata przytomności i zaburzenia rytmu serca, obrzęk płuc.

Skażenie oczu ciekłą substancją powoduje łzawienie, ból, zaczerwienienie spojówek.

Skażenie skóry powoduje jej zaczerwienienie.

Drogą pokarmową wywołuje nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunkę oraz objawy ogólne jak w zatruciu drogą oddechową. Następstwem ostrego zatrucia mogą być zmiany w nerkach i w mięśniu sercowym, zapalenie płuc oraz przypuszczalnie uszkodzenie wątroby.

Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się narażenie na substancję w dużym stężeniu może doprowadzić do zmian zwyrodnieniowych w wątrobie i nerkach oraz do zmian w płucach i mięśniu sercowym.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), hydrokortyzon, furosemid.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: tlenoterapia, postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Kontrolować akcję serca. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza ze względu na ryzyko nasilenia się objawów zatrucia.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie rozpoczynającego się obrzęku płuc podawać deksametazon (np. Auxiloson) inhalacyjnie lub dożylnie hydrokortyzon, furosemid. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU.
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Jeżeli wystąpiły pęcherze lub inne zmiany skórne, wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od wskazań konsultacja dermatologiczna lub pomoc chirurgiczna.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
INFORMACJE DODATKOWE