TRICHLORONITROMETAN
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaTrichloronitrometan
Numer CAS76-06-2
Synonimychloropikryna, trójchloronitrometan, nitrochloroform
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 2* (Toksyczność ostra, kat.2 – droga oddechowa), H330;
Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H330: Wdychanie grozi śmiercią.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H319: Działa drażniąco na oczy.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
H315: Działa drażniąco na skórę.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P284: [W przypadku nieodpowiedniej wentylacji] stosować indywidualne środki ochrony dróg oddechowych.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P310: Natychmiast skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/lekarzem/…
Dodatkowe kody zwrotów
Dodatkowe informacje
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 0,5 mg/m3
NDSCh:1,5 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PiMOŚP 1997, z. 17
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 164,4
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: ostry, duszący
Temperatura topnienia: -64°C
Temperatura wrzenia: 112°C
Gęstość w temp. 20°C: 1,66 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 5,69
Prężność par:
- w temp. 20°C: 27 hPa
- w temp. 30°C: 44 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 182 g/m3
- w temp. 30°C: 287 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25°C: 0,23% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, czterochlorku węgla, benzenie
Właściwości dodatkoweWspółczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4611
Ciepło właściwe: 0,98 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 247 J/g
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 5,5 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 250 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 2 mg/m3
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 2000 mg/m3 (10 min)

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna, silnie drażniąca.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: para wywołuje piekący ból i obfite łzawienie oczu, kaszel, uczucie palenia w nosie, gardle; w stężeniach parokrotnie przekraczających dopuszczalne powoduje duszność, ostry stan zapalny oskrzeli, oskrzelików, obrzęk płuc, mogący spowodować śmierć. Połykanie śliny zawierającej chloropikrynę zaabsorbowaną z powietrza wywołuje mdłości, wymioty i biegunkę. Mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca.

Skażenie skóry parą lub ciekłą substancją powoduje zaczerwienienie i ból, z ryzykiem oparzeń.

Skażenie oczu wywołuje silne łzawienie, zaczerwienienie i ból oczu, stan zapalny spojówek.

Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, ból brzucha, biegunkę.

Objawy zatrucia przewlekłego: u narażonych występowały krwawienia z nosa, napadowa duszność (typu astmatycznego), niedokrwistość.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, Atrovent i deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, pyralgina do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności (uczucie "braku tchu") podawać tlen, najlepiej przez maskę. W razie "duszenia się" zatrutemu należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia). W razie zatrzymania oddechu prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Jeżeli wystąpiło pieczenie skóry, obmyć skórę letnią, bieżącą wodą. W każdym przypadku wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Objawy oskrzelowe i/albo rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają: podawanie tlenu, założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu, dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W każdym przypadku zatrucia transport do szpitala karetka reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast zdjąć odzież, umyć skórę dużą ilością bieżącej, letniej wody. Założyć na zmiany skórne jałowe opatrunki.
Pomoc lekarska:
W zależności od lokalizacji i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej albo dermatologicznej. W razie potrzeby można podawać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę).

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Nie wywoływać wymiotów. Można podać do picia białko jaj kurzych albo mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie.
Pomoc lekarska:
Założyć stałą drogę dożylną ze względu na ryzyko krwotoku i wstrząsu. Podać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej.
INFORMACJE DODATKOWE