| Nazwa | 1,1,1-Trichloroetan | | Numer CAS | 71-55-6 | | Synonimy | 1,1,1-trójchloroetan; trójchlorek etylenu; metylochloroform |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 4*. inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
Ozone 1 (Stwarzające zagrożenie dla warstwy ozonowej), H420; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |  | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 300 mg/m3 | | NDSCh: | 600 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04325:2006
PN-Z-04179-02:1987(w)
PiMOŚP 2000, nr 3(25) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 133,42
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: słodkawy
Temperatura topnienia: -36,7°C
Temperatura wrzenia: ok. 74°C
Temperatura zapłonu: 43°C (przy wysokoenergetycznym źródle zapłonu)
Temperatura samozapłonu: 459°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 6,0% obj.
- górna: 15,5% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,44 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,61
Prężność par:
- w temp. 20°C: 25 hPa
- w temp. 30°C: 43 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 137 g/m3
- w temp. 30°C: 228 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,45% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,47064
Lepkość w temp. 20°C: 1,2 mPa s
Ciepło właściwe: 1,11 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 253,7 J/g
- w temp. 25°C: 295,6 J/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 2,17 |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 3 ÷ 916 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 836 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, skóra) - 5377 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka:
substancja szkodliwa, drażniąca, prawdopodobnie działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, podobnie jak inne chlorowane węglowodory alifatyczne.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary może wywołać łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel. Może wystąpić pobudzenie psychoruchowe, a następnie senność.
Wzmianka o obrzęku płuc wywołanym przez tę substancję (z 1990 r.) nie jest dostępna. Mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca.
Skażenie skóry ciekłą substancją może wywołać miejscowe zaczerwienienie i ból, oparzenie chemiczne.
Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać ból, zaczerwienienie spojówek, uszkodzenie rogówki.
Drogą pokarmową może spowodować ból gardła, przełyku, wymioty, ból brzucha.
Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie były opisywane.
Uwaga: wobec braku danych o działaniu i objawach zatrucia u ludzi opracowano na podstawie znajomości zatruć chlorowanymi |
|
|
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna, Relanium do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie pobudzenia można podać pozajelitowo 1 amp. Relanium. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza; kontrolować akcję serca
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej (z mydłem, jeżeli nie ma zmian skórnych). W razie zmian założyć jałowy opatrunek.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian - transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
