SULFOTEP
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaSulfotep
Numer CAS3689-24-5
Synonimyditiopirofosforan O,O,O,O-tetraetylu; 1,2-ditiofosforan(4-)O,O,O’,O’-tetraetylu
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 1 dermal (Toksyczność ostra, kat.1 – skóra), H310;
Acute Tox. 2(*), oral (Toksyczność ostra, kat.2 – droga pokarmowa), H300;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H310: Grozi śmiercią w kontakcie ze skórą.
H300: Połknięcie grozi śmiercią.
H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P264: Dokładnie umyć … po użyciu.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P301 + P310: Natychmiast skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/lekarzem/…
P310: Natychmiast skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/lekarzem/…
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczneM=1000
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 0,1 mg/m3
NDSCh:-
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PiMOŚP 2003, nr 4(38)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 322,3
Stan skupienia w temp. 20 °C: ciecz
Barwa: żółtawa
Zapach: charakterystyczny czosnkowy
Temperatura topnienia: brak danych
Temperatura wrzenia: 136-139 °C/2,66 hPa
Temperatura zapłonu: niepalna ciecz
Temperatura samozapłonu: nie dotyczy
Granice wybuchowości w powietrzu:
- dolna: nie dotyczy
- górna: nie dotyczy
Stężenie stechiometryczne: nie dotyczy
Gęstość w temp. 25 °C: 1,196 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: brak danych
Prężność par w temp. 20 °C: 0,0226 Pa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25 °C: 0,001 g
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w ligroinie i eterze naftowym oraz w większości rozpuszczalników organicznych
Właściwości dodatkoweWspółczynnik podziału n-oktanol/woda (log Pow): 3,99
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 5 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 38 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, skóra) - 20 mg/kg

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna - blokuje esterazę cholinową. Działa również drażniąco.

Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci par i aerozolu wywołuje łzawienie i zaczerwienienie oczu, a następnie wzmożone pocenie się, nadmierne łzawienie i ślinienie, zaburzenia widzenia, zwężenie źrenic, zwolnienie czynności serca, duszność, splątanie, drżenia mięśni, drgawki, śpiączkę i zgon.

Skażenie skóry może wywołać miejscowe zaczerwienienie oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.

Skażenie oczu wywołuje ból i łzawienie, zaczerwienienie spojówek.

Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.

Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzający się kontakt skóry z ciekłą substancją może spowodować miejscowe zmiany zapalne.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, diazepam (Relanium) amp. po 10 mg do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: Atropina (atropinum sulphuricum) amp. po 1 mg do podawania pozajelitowego. Obidoksym (Toxobidin) w amp. po 250 mg do podawania w warunkach szpitalnych.
Leczenie: objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji siedzącej lub dowolnej.
Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać natychmiast lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie wystąpienia takich objawów, jak wzmożone pocenie, ślinienie, zwolnienie czynności serca (bradykardia), maksymalne zwężenie źrenic, podać dożylnie 1 mg Atropiny. Dawkę można powtarzać aż do uzyskania klinicznych objawów działania Atropiny. Kontrolować akcję serca (EKG).
Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Ułożyć zatrutego w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeśli zatruty oddycha - podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha - zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu.
Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU. Kontynuować podawanie tlenu.
W razie wystąpienia takich objawów, jak wzmożone pocenie, ślinienie, zwolnienie czynności serca (bradykardia), maksymalne zwężenie źrenic, podać dożylnie 1 mg atropiny. Dawkę można powtarzać aż do uzyskania klinicznych objawów działania Atropiny.
W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo Relanium 10 mg (1 amp.)
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej, o temperaturze pokojowej.
Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Ze względu na możliwość wystąpienia objawów ogólnych zatrucia w każdym przypadku
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty, później nie prowokować wymiotów. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką reanimacyjna PR.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
INFORMACJE DODATKOWE