| Nazwa | 3-Nitrotoluen | | Numer CAS | 99-08-1 | | Synonimy | m-nitrotoluen, 1-metylo-3-nitrobenzen |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 4, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; Acute Tox. 3 ;
(Toksyczność ostra kat. 3.), H311;
Acute Tox. 4 (Toksyczność ostra kat.4), H332;
STOT RE 2 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373;
Aquatic Chronic 2 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 2), H411;
| | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H373: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
H411: Działa toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P310: Natychmiast skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/lekarzem/…
P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 11 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 137,13
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: żółta
Zapach: słaby, podobny do zapachu gorzkich migdałów
Temperatura topnienia: 15,5°C
Temperatura wrzenia: 232°C
Temperatura zapłonu: 106°C
Temperatura samozapłonu: 440°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych
Stężenie stechiometryczne: 2,64% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,16 g/cmml
Gęstość par względem powietrza: 4,72
Prężność par:
- w temp. 20°C: 0,13 hPa
- w temp. 30°C: 0,33 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 0,73 g/mml
- w temp. 30°C: 1,8 g/mml
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,05% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,5475
Lepkość w temp. 15°C: 2,56 mPa s
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 123,5 J/g
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 370,3 J/g
Ciepło spalania: -27,27 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,3 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 1072 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 693 mg/m3
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, wywołuje methemoglobinemię.
Drogi wchłaniania: nieuszkodzona skóra, drogi oddechowe, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: wdychanie par może powodować sinoniebieskie zabarwienie warg, paznokci i skóry, duszność, zaburzenia świadomości; może dojść do utraty przytomności. Oblanie skóry, zwłaszcza wilgotnej, i(lub) odzieży kontaktującej się ze skórą wywołuje sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry, ból i zawroty głowy, duszność, zaburzenia świadomości. Połknięcie niewielkiej ilości substancji może wywołać nudności, wymioty, ból brzucha i objawy jak w zatruciu przez skórę. Bezpośrednim następstwem zatrucia mogą być zmiany we krwi, charakterystyczne dla działania substancji wywołujących methemoglobinemię (niedokrwistość hemolityczną).
Uwaga: informacje te oparto głównie na badaniach eksperymentalnych.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, odtrutki specyficzne: 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego, witamina C w amp. po 500 mg.
Leczenie: tlen, błękit metylenowy dożylnie.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój i wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Nie podawać alkoholu w żadnej postaci. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podawać dożylnie 10 ml 1-procentowego roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C. Transport do szpitala (ośrodka ostrych zatruć) bez przerywania podawania tlenu.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie stwierdzenia utraty przytomności, należy wziąć również pod uwagę inne jej przyczyny poza zatruciem m-nitrotoluenem. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, należy podać dożylnie (powoli) 10 ml 1-procentowego roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C. Kontynuować podawanie tlenu. W przypadku zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną.
Uwaga: poprawa powinna nastąpić po 30 ÷ 40 min. Jeżeli po 1 godz. sinica nie ustąpiła, można powtórzyć iniekcję błękitu metylenowego. Nie przekraczać całkowitej dawki 7 mg/kg, tj. łącznie 0,5 g błękitu metylenowego.
Transport do szpitala karetką reanimacyjną, bez przerywania leczenia (brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po potwierdzeniu methemoglobinemii).
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością chłodnej wody (o temperaturze pokojowej), najlepiej bieżącej. Następnie postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Wystąpienie sinoniebieskiego zabarwienia błon śluzowych i skóry uzasadnia postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
