NITROMETAN
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaNitrometan
Numer CAS75-52-5
Synonimynitrokarbinol
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPFlam. Liq. 3 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 3), H226;
Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeUwaga
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H226: Łatwopalna ciecz i pary.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne*
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 30 mg/m3
NDSCh:240 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04142-02:1985(w)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 61,05
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: ostry, nieprzyjemny
Temperatura topnienia: -28,55°C
Temperatura wrzenia: 101,2°C
Temperatura zapłonu: 33°C
Temperatura samozapłonu: 415°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 7,1% obj.
- górna: 63% obj.
Stężenie stechiometryczne: 21,88% obj.
Gęstość w temp. 25°C: 1,13 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 2,11
Prężność par:
- w temp. 20°C: 36 hPa
- w temp. 30°C: 61 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 90 g/m3
- w temp. 30°C: 148 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 9,5% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, czterochlorku węgla
Właściwości dodatkoweTemperatura krytyczna: 315°C
Ciśnienie krytyczne: 6,31 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,3819
Lepkość gazu w temp. 20°C: 0,149 mPa s
Ciepło właściwe: 1,74 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 589,8 J/g
- w temp. 25°C: 625,8 J/g
Ciepło spalania: -11,66 kJ/g
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 8,9 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 940 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca oraz działająca depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, nefro- i hepatotoksyczna.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy; słabo wchłania się przez nieuszkodzoną skórę.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie oczu, kaszel, duszność. Mogą wystąpić ból i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia świadomości, senność; ostre zapalenie oskrzelików i obrzęk płuc.

Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje zaczerwienienie, ból, łzawienie, z ryzykiem oparzenia chemicznego i uszkodzenia rogówki.

Skażenie skóry może wywołać jej zaczerwienienie.

Drogą pokarmową wywołuje nudności, wymioty, ból brzucha, biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek.

Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się narażenie może powodować mdłości, brak łaknienia, uszkodzenie wątroby.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, hydrokortyzon do podawania dożylnego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Kaszel i ból głowy uzasadniają podawanie tlenu do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Nie podawać alkoholu w żadnej postaci. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Duszność i/albo objawy osłuchowe w płucach uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej i podanie hydrokortyzonu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Lekarz powinien wziąć pod uwagę także inne przyczyny utraty przytomności poza zatruciem nitrometanem.
Kontynuować podawanie tlenu. Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu AMBU, objawy osłuchowe w płucach uzasadniają podanie hydrokortyzonu.
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną (PR).

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Jeżeli wystąpiły zmiany skórne, wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie wskazań - konsultacja dermatologiczna.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
INFORMACJE DODATKOWE