| Nazwa | 2-Metoksyetanol | | Numer CAS | 109-86-4 | | Synonimy | alkohol metoksyetylowy, eter monometylowy glikolu etylenowego, metyloglikol, Cellosolv metylowy |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 3 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 3), H226;
Repr. Tox. 1B (Szkodliwość na rozrodczość kat.1B), H360FD;
Acute Tox. 4(*), inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
Acute Tox. 4(*), dermal, H312;
Acute Tox. 4(*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H226: Łatwopalna ciecz i pary.
H360FD: Może działać szkodliwie na płodność. Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki.
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H312: Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności.
P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 3 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 76,11
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: słabo eteryczny
Temperatura topnienia: -85,1°C
Temperatura wrzenia: 124°C
Temperatura zapłonu: 39°C
Temperatura samozapłonu: 285°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 2,5% obj.
- górna: 20% obj.
Stężenie stechiometryczne: 4,99% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 0,9646 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 2,63
Prężność par:
- w temp. 20°C: 8,25 hPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: 33 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie: miesza się bez ograniczeń
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: miesza się bez ograniczeń z większością rozpuszczalników organicznych | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4021
Lepkość w temp. 20°C: 1,72 mPa s
Ciepło właściwe: 2,20 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 518 J/g
- w temp. 20°C: 555 J/g
Ciepło spalania: -24,20 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 0,503 |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 7,59 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 2460 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 4800 mg/m3
LD50 (królik, skóra) - 1280 mg/kg
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 80 mg/m3
LDL0 (człowiek, doustnie) - 3380 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, uszkadza nerki i prawdopodobnie układ krwiotwórczy.
Drogi wchłaniania: pary - drogi oddechowe, ciecz - skóra i przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par w stężeniach 75-180 mg/m3 wywołuje łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel, ból głowy, zaburzenia koordynacji ruchów, trudności w mówieniu, zaburzenia wzroku, senność, drżenia, drgawki.
Skażenie skóry ciekłą substancją wywołuje miejscowe zaczerwienienie; prawdopodobnie przedłużony kontakt ze skórą może doprowadzić do zatrucia jak drogą oddechową.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje ból i zaczerwienienie spojówek z ryzykiem uszkodzenia rogówki.
Drogą pokarmową dawka ok. 15 ml wywołuje mdłości, wymioty, ból głowy, a większa - narastające w okresie kilku do kilkunastu godzin objawy kwasicy z hiperwentylacją, zaburzeniami rytmu serca; uszkodzenie nerek z krwiomoczem, uszkodzenie wątroby, obrzęk płuc. Dawkę śmiertelną
Drogą pokarmową ocenia się na 100-200 ml.
Objawy zatrucia przewlekłego: przewlekłe, kilkumiesięczne narażenie na duże stężenia powodowało zaburzenia w układzie nerwowym i psychiczne (zaburzenia pamięci, snu, koordynacji ruchów, drżenia), zaburzenia wzroku i słuchu; niedokrwistość aplastyczną, zmniejszenie liczby płytek krwi. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania dożylnego, leki przeciwbólowe (np. pyralgina pozajelitowo).
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia, zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Podawać do oddychania tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie pobudzenia psychoruchowego, drgawek - można podać Relanium pozajelitowo. Transport do szpitala, najlepiej do ośrodka ostrych zatruć, karetką reanimacyjną pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież i obficie obmyć skórę letnią wodą, najlepiej bieżącą. Ze względu na ryzyko zatrucia przez skórę, wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR lub reanimacyjną.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku konieczna pilna konsultacja okulistyczna.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Poszkodowany natychmiast po połknięciu powinien sam sprowokować u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów.
Pomoc lekarska:
W razie bólów brzucha można podać pozajelitowo pyralginę. W każdym przypadku zatrucia transport do szpitala, najlepiej ośrodka ostrych zatruć, karetką PR lub reanimacyjną - pod nadzorem lekarza. |
|
|
|
|
