| Nazwa | Kwas pikrynowy | | Numer CAS | 88-89-1 | | Synonimy | 2,4,6-trinitrofenol, 1-hydroksy-2,4,6-trójnitrobenzen, melinit (lany) |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Expl. 1.1 (Materiał wybuchowy), H201;
Acute Tox. 3*, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331;
Acute Tox. 3*, dermal (Toksyczność ostra, kat.3 – skóra), H311;
Acute Tox. 3*, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H201: Materiał wybuchowy; zagrożenie wybuchem masowym.
H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania.
H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą.
H301: Działa toksycznie po połknięciu.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
P312: W przypadku złego samopoczucia skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/ lekarzem/….
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 0,1 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 229,1
Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe
Barwa: żółta
Zapach: bez zapachu
Temperatura topnienia: 122,5°C
Temperatura wrzenia: rozkład
Gęstość w temp. 20°C: 1,76 g/cm3
Temperatura zapłonu: brak danych
Temperatura samozapłonu: brak danych
Temperatura wybuchu: 3230°C
Ciepło wybuchu: 4190 kJ/kg przy gęstości 1,69 g/cm3
Objętość produktów wybuchu: 675 cml/g przy gęstości 1,69 g/cm3
Prędkość denotacji: 7350 m/s przy gęstości 1,767 g/cm3
Wrażliwość na uderzenie: 7,4 J
Wrażliwość na tarcie: do 353 N brak reakcji
Wrażliwość termiczna: w temperaturze 322°C - wybuch w ciągu 5 s
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych
Gęstość par względem powietrza: 7,9
Prężność par: brak danych
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 1,2% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, acetonie, benzenie, kwasie octowym, pirydynie, chloroformie | | Właściwości dodatkowe | Lepkość w temp. 125°C: 1,3 mPa s
Ciepło właściwe: 1,06 J/g
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 85,4 J/g
Ciepło spalania: -11,25 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - bez zapachu
LD50 (szczur, doustnie) - 200 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, drażniąca i uczulająca, hepatotoksyczna i nefrotoksyczna, wywołuje hemolizę (rozpad czerwonych krwinek).
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pyłu i par wywołuje ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek. Może wystąpić kaszel i uczucie duszności.
Skażenie skóry powoduje zmiany miejscowe: żółte zabarwienie, rumień, wykwity, obrzęk, świąd lub oparzenia, oraz objawy ogólne wskutek dobrego wchłaniania: zawroty i ból głowy, mdłości, wymioty, biegunkę, bóle brzucha, krwiomocz, następnie zmniejszenie diurezy i bezmocz wskutek uszkodzenia nerek. Hemoliza, uszkodzenie nerek i wątroby z żółtaczką doprowadza do zgonu, poprzedzonego drgawkami i utratą przytomności.
Skażenie oczu powoduje stan zapalny spojówek, oparzenia chemiczne, może wystąpić uszkodzenie rogówki.
Drogą pokarmową wywołuje objawy jak w zatruciu przez skórę oraz ryzyko krwotoku i perforacji przewodu pokarmowego. Dawka śmiertelna dla człowieka wynosi ok. 1 g. Następstwem zatrucia inhalacyjnego może być zapalenie płuc.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się lub przewlekłe narażenie na pył wywołuje różnopostaciowe zmiany zapalne skóry: wykwity, rumień, złuszczanie; uczuleniowe zmiany skórne miejscowe lub uogólnione; zmiany we krwi. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do inhalacji, parafina płynna.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: tlenoterapia i postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podać tlen do oddychania przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Ze względu na ryzyko wystąpienia opóźnionych objawów zatrucia można założyć stałą drogę dożylną. W razie duszności - podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia). W każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, umyć skórę dużą ilością bieżącej, letniej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian). Założyć jałowy opatrunek na oparzone miejsca skóry. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR ze względu na duże ryzyko wystąpienia ogólnych objawów zatrucia.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Konieczna konsultacja okulistyczna wobec ryzyka uszkodzenia rogówki. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Nie wywoływać wymiotów. Można podać do picia 100 ml płynnej parafiny. Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. W każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną ze względu na ryzyko ciężkich objawów zatrucia. W warunkach szpitalnych może być wykonywane płukanie żołądka - po intubacji i z zapewnioną pomocą chirurgiczną. |
|
|
|
|
