| Nazwa | Kwas chlorooctowy | | Numer CAS | 79-11-8 | | Synonimy | kwas chloroetanowy |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 3*, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301;
Skin Corr. 1B (Działanie żrące/drażniące na skórę, kategoria 1B), H314;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Acute Tox. 3*, H331;
Acute tox. 3*, H311; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H301: Działa toksycznie po połknięciu.
H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą.
H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania.
H314: Powoduje poważne oparzenia skóry oraz uszkodzenia oczu.
H400: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P301 + P330 + P331: W przypadku połknięcia: Wypłukać usta. NIE wywoływać wymiotów.
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 2 mg/m3 | | NDSCh: | 4 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 94,5
Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe (rozpływa się na powietrzu)
Barwa: bezbarwne
Zapach: ostry, silnie drażniący
Temperatura topnienia: 62,5°C
Temperatura wrzenia: 189°C
Temperatura zapłonu: 127°C
Temperatura samozapłonu: 446°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 8,0% obj.
- górna: brak danych
Stężenie stechiometryczne: 12,28% obj.
Gęstość w temp. 65°C: 1,37 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,26
Prężność par:
- w temp. 20°C: 0,22 hPa
- w temp. 30°C: 0,51 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 0,85 g/m3
- w temp. 30°C: 1,9 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie: rozpuszcza się bez ograniczeń
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w metanolu, alkoholu etylowym, acetonie, dioksanie, dwumetylosulfotlenku, dwumetyloformamidzie; słabo rozpuszcza się w węglowodorach i ich chlorowcopochodnych | | Właściwości dodatkowe | Ciepło właściwe: 1,52 J/(g K)
Ciepło topnienia w temp. 51°C: 167,7 J/g
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 571,4 J/g
Ciepło spalania: -7,58 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,15 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 76 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 180 mg/m3
LD50 (królik, skóra) - 178 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, żrąca oraz prawdopodobnie działająca narkotycznie na ośrodkowy układ nerwowy; może uszkadzać wątrobę i nerki.
Drogi wchłaniania: pary - przez drogi oddechowe, ciekły lub w roztworze - z przewodu pokarmowego oraz prawdopodobnie przez skórę, zwłaszcza uszkodzoną.
Objawy zatrucia ostrego: pary wywołują ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, uczucie pieczenia w nosie i gardle, kaszel, duszność z ryzykiem skurczu oskrzeli i obrzęku płuc. Może nastąpić stan pobudzenia, a następnie senność - przypuszczalnie po okresie utajenia.
Skażenie oczu wywołuje chemiczne oparzenie powiek, spojówek, rogówki z ryzykiem uszkodzenia gałki ocznej.
Skażenie skóry powoduje jej oparzenie, a rozległe oparzenie może spowodować wstrząs i objawy jak w zatruciu drogą oddechową. Połknięcie substancji lub jej roztworu wywołuje oparzenie błon śluzowych jamy ustnej, przełyku, żołądka. Może wystąpić krwawienie, krwotok z przewodu pokarmowego, perforacja ścian przewodu pokarmowego z wstrząsem i zapaścią. Bezpośrednim następstwem zatrucia mogą być objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. Następstwem zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek. Następstwem oparzeń mogą być zmiany bliznowate, które - zależnie od lokalizacji - mogą prowadzić do upośledzenia funkcji.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano u ludzi. Prawdopodobnie mogą zagrażać przewlekłe stany zapalne górnych dróg oddechowych i spojówek, zmiany skórne oraz zaburzenia ze strony układu nerwowego. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do inhalacji, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), hydrokortyzon, furosemid, pyralgina do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: tlenoterapia, postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Należy kontynuować podawanie tlenu. Ze względu na ryzyko obrzęku płuc założyć stałą drogę dożylną. W razie duszności z objawami spastycznymi oskrzelowymi należy podać do inhalacji Atrowent (1-2 rozpylenia): działa rozszerzająco na oskrzela po 3-5 minutach. W razie rozpoczynającego się obrzęku płuc podać inhalacyjnie deksametazon (np. Auxiloson) lub dożylnie hydrokortyzon, furosemid. Ze względu na zagrażający obrzęk płuc w każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu lub inhalacyjnie deksametazonu (np. Auxilosonu). W każdym przypadku zatrucia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc oraz zaburzenia krążeniowe, transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, z kontrolą układu krążenia i kontynuacją leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością letniej wody, najlepiej bieżącej. Nie stosować mydła ani środków zobojętniających (alkalizujących). Założyć na oparzenia jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej. W razie wskazań podać lek przeciwbólowy (np. pyralginę). Rozległe oparzenia skóry, ze względu na ryzyko wstrząsu, uzasadniają transport do szpitala pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić pilną konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Podać do wypicia białko jaj kurzych ewentualnie mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie prowokować wymiotów. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Założyć stałą drogę dożylną. Można podać pozajelitowo lek przeciwbólowy (np. pyralginę). Ze względu na zagrażający wstrząs i powikłania transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, z zapewnieniem pomocy chirurgicznej.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym oraz transport do szpitala karetką reanimacyjną PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej. |
|
|
|
|
