| Nazwa | Heptan-2-on | | Numer CAS | 110-43-0 | | Synonimy | keton n-amylowometylowy, metyloamyloketon, keton metylowo-pentylowy, keton metylowo-n-amylowy |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 3 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 3), H226;
Acute Tox. 4*, inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H226: Łatwopalna ciecz i pary.
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 238 mg/m3 | | NDSCh: | 475 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04344-3:2008
PiMOŚP 2001, nr 4(30) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa 114,2
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: intensywny, owocowy
Temperatura topnienia: -35°C
Temperatura wrzenia: 151°C
Temperatura zapłonu: 49°C
Temperatura samozapłonu: 533°C
Dolna granica wybuchowości: 1,1% obj.
Górna granica wybuchowości: 7,9% obj.
Stężenie stechiometryczne: 2,06% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 0,81 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,94
Prężność par:
- w temp. 20°C: 1,5 hPa
- w temp. 30°C: 2,8 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 7,0 g/m3
- w temp. 30°C: 13 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie: rozpuszcza się bardzo słabo
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, alkoholu etylowym | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4086
Lepkość w temp. 1°C: 1,1 mPa s |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 4,26 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 1670 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, skóra) - 12600 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca i działająca narkotycznie.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie oczu, ból i zawroty głowy, mdłości, wymioty, zaburzenia widzenia, senność, śpiączkę.
Skażenie skóry może wywołać miejscowe podrażnienie - zaczerwienienie.
Skażenie oczu wywołuje ból i łzawienie, zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej, nudności, wymioty, ból brzucha, biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Objawy zatrucia przewlekłego: narażenie może prowadzić do uszkodzenia wątroby i nerek, kaszlu, uszkodzenia centralnego układu nerwowego. |
|
|
Niezbędne leki: tlen.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji.
Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną.
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej.
Pomoc lekarska:
W zależności od lokalizacji i rozległości zmian zapewnić konsultację dermatologiczną.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty.
Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Założyć stałą drogę dożylną.
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
