HEPTAN
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaHeptan
Numer CAS142-82-5
Synonimyn-heptan
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPFlam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225;
Asp. Tox. 1 (Zagrożenie spowodowane aspiracją, kat. 1), H304;
Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H336;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
H304: Połknięcie i dostanie się przez drogi oddechowe może grozić śmiercią.
H315: Działa drażniąco na skórę.
H336: Może wywoływać uczucie senności lub zawroty głowy.
H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P240: Uziemić i połączyć pojemnik i sprzęt odbiorczy.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P331: NIE wywoływać wymiotów.
P301 + P330 + P331: NIE wywoływać wymiotów.
P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
P403 + P233: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty.
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 1200 mg/m3
NDSCh:2000 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04138-02:1984 (w)
PiMOŚP 2004, nr 4(42)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 100,2
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: podobny do zapachu benzyny
Temperatura topnienia: -90,6°C
Temperatura wrzenia: 98,4°C
Temperatura zapłonu: -4°C
Temperatura samozapłonu: 223°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 1,1% obj.
- górna: 6,7% obj.
Stężenie stechiometryczne: 1,87% obj.
Minimalna energia zapłonu: 0,24 mJ
Gęstość w temp. 20°C: 0,68 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,46
Prężność par:
- w temp. 20°C: 48 hPa
- w temp. 30°C: 78 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 197 g/m3
- w temp. 30°C: 310 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25°C: 0,0003% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, acetonie, chloroformie, eterze naftowym
Właściwości dodatkoweTemperatura krytyczna: 267°C
Ciśnienie krytyczne: 2,74 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,3876
Lepkość w temp. 20°C: 0,42 m Pa s
Ciepło właściwe: 1,66 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 316,6 J/g
- w temp. 25°C: 365,0 J/g
Ciepło spalania: -48,1 kJ/g
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 200-900 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - 103000 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 4100 mg/m3 (6 min)

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa depresyjnie (narkotycznie) na ośrodkowy układ nerwowy.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy, prawdopodobnie skóra.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary może wywołać niewielkie podrażnienie oczu. W stężeniu powyżej 4000 mg/m3 po paru minutach mogą wystąpić zawroty głowy, zaburzenia równowagi (chodu), nieskoordynowane ruchy; następnie mdłości, uczucie duszenia się, halucynacje, senność, utrata przytomności, zaburzenia rytmu serca.

Skażenie skóry ciekłą substancją może wywołać zaczerwienienie skóry, rzadko oparzenie chemiczne.

Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać ból i zaczerwienienie spojówek.

Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty z ryzykiem zachłyśnięcia się, które może spowodować aspirację do dróg oddechowych, co prowadzi do zapalenia płuc lub obrzęku płuc.

Objawy zatrucia przewlekłego: przewlekłe zapalenie skóry w następstwie powtarzanego kontaktu skóry z ciekłą substancją.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna, diazepam (np. Relanium w amp. po 10 mg).
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść poszkodowanego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). W razie znacznego pobudzenia można podać dożylnie Relanium. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością letniej bieżącej wody z mydłem. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Transport do szpitala zależnie od wskazań lekarskich, wynikających z ewentualnego ryzyka zatrucia parami przez drogi oddechowe.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pomoc przedlekarska
Postępowanie objawowe. Transport do szpitala w pozycji siedzącej pochylonej (ze względu na ryzyko wymiotów) karetką PR pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
INFORMACJE DODATKOWE