| Nazwa | Arsan | | Numer CAS | 7784-42-1 | | Synonimy | arsenowodór, arsyna, arseniak |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Gas 1 (Gas łatwopalny, kat.1), H220;
Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem);
Acute Tox. 2 inhal. (Toksyczność ostra, kat.2 – droga oddechowa), H330;
STOT RE 2 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373 (**);
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410;
| | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |      | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H220: Skrajnie łatwopalny gaz.
H330: Wdychanie grozi śmiercią.
H373**: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P315: Natychmiast zasięgnąć porady/zgłosić się pod opiekę lekarza.
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
P377: W przypadku płonięcia wyciekającego gazu: Nie gasić, jeżeli nie można bezpiecznie zahamować wycieku.
P381: W przypadku wycieku wyeliminować wszystkie źródła zapłonu.
P405: Przechowywać pod zamknięciem.
P403: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 0,02 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 77,945
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: czosnkowy
Temperatura topnienia (1013 hPa): -113,5°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): -62,48°C
Klasa temperaturowa: nieustalona
Grupa wybuchowości: nieustalona
Temperatura zapłonu: nie dotyczy
Temperatura samozapłonu: brak danych
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 4,5% obj.
- górna: 100% obj.
Stężenie stechiometryczne: brak danych
Gęstość gazu (0°C, 1013 hPa): 3,48 g/dml
Gęstość cieczy w temp. - 64,3°C: 1,60 g/cm3
Gęstość gazu względem powietrza: 2,66
Prężność gazu w temp. 21°C: 1,44 MPa
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie (15°C, 1013 hPa): 0,15% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w benzenie i chloroformie | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 99,9°C
Ciśnienie krytyczne: 6,6 MPa
Lepkość gazu (15°C, 1013 hPa): 0,01545 mPa s
Ciepło właściwe (25°C, 1013 hPa): Cp = 0,494 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 214,2 J/g
Ciepło spalania: -16,75 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 10 mg/m3
LCL0 (człowiek, inhalacja) - 80 mg/m3 (30 min)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna, powoduje hemolizę (rozpad) czerwonych krwinek z uwolnieniem hemoglobiny, co prowadzi do niewydolności nerek i niedotlenienia innych narządów.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: w stężeniu przekraczającym 10 mg/m3 objawy zatrucia są niespecyficzne: uczucie zmęczenia, osłabienie mięśni, co wynika z rozpoczynającej się hemolizy czerwonych krwinek i uzasadnia konieczność przerwania narażenia. W większych stężeniach (ok. 40 mg/m3) po paru godzinach występuje ból i zawroty głowy, następnie ból brzucha, mdłości, wymioty, poszkodowany oddaje krwisty mocz. Nasila się jednocześnie duszność. W dużych stężeniach (ok. 100 mg/m3) objawy nasilają się bardzo szybko i powodują śmierć w ciągu 1/2 godziny. W stężeniu ok. 1000 mg/m3 śmierć jest natychmiastowa.
Bezpośrednim następstwem zatrucia (w ciągu kilku godzin) jest niewydolność nerek, tzn. bezmocz, oraz żółtaczka. Mogą wystąpić zaburzenia krążeniowe i oddechowe. Następstwem ostrego zatrucia są zmiany w nerkach, uszkodzenie nerwów obwodowych, uszkodzenie szpiku kostnego i niedokrwistość.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzane narażenie może spowodować ogólne osłabienie, niedokrwistość. |
|
|
Niezbędne leki: tlen.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe w miejscu zatrucia; hemodializa w warunkach szpitalnych.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Ze względu na zagrożenie wynikające z hemolizy wewnątrznaczyniowej, w każdym przypadku transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania podawania tlenu i z zapewnieniem prowadzenia dializy pozanerkowej. |
|
|
|
|
