GLIKOL ETYLENOWY
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaGlikol etylenowy
Numer CAS107-21-1
Synonimyetano-1,2-diol; 1,2-etanodiol; 1,2-dihydroksyetan
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 4(*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeUwaga
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)BRAK
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 15 mg/m3
NDSCh:50 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PiMOŚP 1997, z. 17
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 62,07
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: słodkawy
Temperatura topnienia: -13°C
Temperatura wrzenia: 197°C
Temperatura zapłonu:
- w zamkniętym tyglu: 111°C
- w otwartym tyglu: 115,5°C
Temperatura samozapłonu: 410°C
Granice wybuchowości w powietrzu:
- dolna: 3,2% obj.
- górna: 15,3% obj.
Stężenie stechiometryczne: 7,75% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,113 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 2,14
Prężność par w temp. 20°C: 0,07 hPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: 0,15 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie: nieograniczona
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach:
- rozpuszcza się w alkoholach alifatycznych, aldehydach, ketonach, kwasie octowym, pirydynie
- trudno rozpuszcza się w eterze, benzenie i jego homologach, benzynie, olejach mineralnych, chlorowcopochodnych
- nie rozpuszcza się w czterochlorku węgla
Właściwości dodatkoweWspółczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4318
Lepkość w temp. 20°C: 21 mPa s
Ciepło właściwe w temp. 20°C: 2,345 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 813,3 J/g
Ciepło spalania: -19,07 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): brak danych
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 65 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 4700 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 10876 mg/m3
LD50 (królik, skóra) - 9530 mg/kg
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 10000 mg/m3

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy

Drogi wchłaniania: przez drogi oddechowe, skórę, z przewodu pokarmowego.

Objawy zatrucia ostrego: pary i aerozol w dużych stężeniach działają drażniąco na błony śluzowe nosa i spojówki. Objawy te mogą wystąpić, jeśli stężenie substancji znacznie przekracza dopuszczalną wartość chwilową.

Skażenie skóry ciekłym glikolem może wywołać jej zaczerwienienie.

Skażenie oczu ciekłą substancją powoduje ból i zaczerwienienie spojówek.

Drogą pokarmową glikol wywołuje objawy początkowo podobne do upojenia alkoholem. Następnie, po kilku (do kilkunastu) godzinach metabolity glikolu wywołują kwasicę metaboliczną, której towarzyszą:
- uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (utrata przytomności, drgawki, obrzęk mózgu)
- zaburzenia krążenia: przyspieszenie akcji serca, arytmia, wzrost, następnie spadek ciśnienia tętniczego, zapaść, możliwość obrzęku płuc
- uszkodzenie nerek
- ryzyko innych powikłań.
Dawka śmiertelna

Drogą pokarmową wynosi 100 ml.

Objawy zatrucia przewlekłego: para powstająca podczas podgrzewania glikolu może powodować napadową utratę przytomności. W małych stężeniach powoduje podrażnienie nosa i gardła oraz bóle głowy.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: -
Odtrutka: alkohol etylowy 40% (do podania doustnie); 10 ÷ 15-procentowy roztwór alkoholu etylowego w 5-procentowej glukozie (500 ml) - do podania dożylnie.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia.
Pomoc lekarska:
Poza przerwaniem narażenia nie wymaga leczenia.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, obmyć skórę letnią wodą, najlepiej bieżącą. Nie wymaga leczenia.
Pomoc lekarska:
W razie podrażnienia skóry wskazana konsultacja dermatologiczna.

SKAŻENIE OCZU

Pomoc przedlekarska
Płukać oczy przez 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu.
Pomoc lekarska:
W razie podrażnienia spojówek, łzawienia oczu - konsultacja okulistyczna.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po wypiciu poszkodowany powinien sam sprowokować u siebie wymioty. Podać do wypicia alkohol etylowy (100 ml wódki 40%) lub inne napoje alkoholowe.
Pomoc lekarska:
W postępowaniu lekarskim należy uwzględnić ocenę stanu osoby zatrutej, informację o czasie, jaki upłynął od chwili wypicia glikolu (płynu zawierającego glikol) i o dawce. Alkohol etylowy, hamujący metabolizm glikolu, należy podawać do picia lub dożylnie: 10-15% w 500 ml glukozy W każdym przypadku wypicia glikolu konieczny jest szybki transport karetką PR do szpitala. Eliminacja glikolu i jego metabolitów wymaga specjalistycznego leczenia szpitalnego.
INFORMACJE DODATKOWE