Nazwa | Glikol etylenowy | Numer CAS | 107-21-1 | Synonimy | etano-1,2-diol; 1,2-etanodiol; 1,2-dihydroksyetan |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 4(*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | BRAK | Dodatkowe kody zwrotów | |
| Specyficzne stężenia graniczne | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 15 mg/m3 | NDSCh: | 50 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 62,07 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: słodkawy Temperatura topnienia: -13°C Temperatura wrzenia: 197°C Temperatura zapłonu: - w zamkniętym tyglu: 111°C - w otwartym tyglu: 115,5°C Temperatura samozapłonu: 410°C Granice wybuchowości w powietrzu: - dolna: 3,2% obj. - górna: 15,3% obj. Stężenie stechiometryczne: 7,75% obj. Gęstość w temp. 20°C: 1,113 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 2,14 Prężność par w temp. 20°C: 0,07 hPa Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: 0,15 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie: nieograniczona Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: - rozpuszcza się w alkoholach alifatycznych, aldehydach, ketonach, kwasie octowym, pirydynie - trudno rozpuszcza się w eterze, benzenie i jego homologach, benzynie, olejach mineralnych, chlorowcopochodnych - nie rozpuszcza się w czterochlorku węgla | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4318 Lepkość w temp. 20°C: 21 mPa s Ciepło właściwe w temp. 20°C: 2,345 J/(g K) Ciepło parowania w temp. wrzenia: 813,3 J/g Ciepło spalania: -19,07 kJ/g Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): brak danych |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 65 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 4700 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 10876 mg/m3 LD50 (królik, skóra) - 9530 mg/kg TCL0 (człowiek, inhalacja) - 10000 mg/m3
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy
Drogi wchłaniania: przez drogi oddechowe, skórę, z przewodu pokarmowego.
Objawy zatrucia ostrego: pary i aerozol w dużych stężeniach działają drażniąco na błony śluzowe nosa i spojówki. Objawy te mogą wystąpić, jeśli stężenie substancji znacznie przekracza dopuszczalną wartość chwilową.
Skażenie skóry ciekłym glikolem może wywołać jej zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłą substancją powoduje ból i zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową glikol wywołuje objawy początkowo podobne do upojenia alkoholem. Następnie, po kilku (do kilkunastu) godzinach metabolity glikolu wywołują kwasicę metaboliczną, której towarzyszą: - uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (utrata przytomności, drgawki, obrzęk mózgu) - zaburzenia krążenia: przyspieszenie akcji serca, arytmia, wzrost, następnie spadek ciśnienia tętniczego, zapaść, możliwość obrzęku płuc - uszkodzenie nerek - ryzyko innych powikłań. Dawka śmiertelna
Drogą pokarmową wynosi 100 ml.
Objawy zatrucia przewlekłego: para powstająca podczas podgrzewania glikolu może powodować napadową utratę przytomności. W małych stężeniach powoduje podrażnienie nosa i gardła oraz bóle głowy. |
|
|
Niezbędne leki: - Odtrutka: alkohol etylowy 40% (do podania doustnie); 10 ÷ 15-procentowy roztwór alkoholu etylowego w 5-procentowej glukozie (500 ml) - do podania dożylnie.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Pomoc lekarska: Poza przerwaniem narażenia nie wymaga leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, obmyć skórę letnią wodą, najlepiej bieżącą. Nie wymaga leczenia. Pomoc lekarska: W razie podrażnienia skóry wskazana konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pomoc przedlekarska Płukać oczy przez 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu. Pomoc lekarska: W razie podrażnienia spojówek, łzawienia oczu - konsultacja okulistyczna.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po wypiciu poszkodowany powinien sam sprowokować u siebie wymioty. Podać do wypicia alkohol etylowy (100 ml wódki 40%) lub inne napoje alkoholowe. Pomoc lekarska: W postępowaniu lekarskim należy uwzględnić ocenę stanu osoby zatrutej, informację o czasie, jaki upłynął od chwili wypicia glikolu (płynu zawierającego glikol) i o dawce. Alkohol etylowy, hamujący metabolizm glikolu, należy podawać do picia lub dożylnie: 10-15% w 500 ml glukozy W każdym przypadku wypicia glikolu konieczny jest szybki transport karetką PR do szpitala. Eliminacja glikolu i jego metabolitów wymaga specjalistycznego leczenia szpitalnego. |
|
|
|