FLUOREK BORU
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaFluorek boru
Numer CAS7637-07-2
Synonimytrifluorek boru
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPPress. Gas (Gaz pod ciśnieniem);
Acute Tox. 2(*) inhal. (Toksyczność ostra, kat.2 – droga oddechowa), H330;
Skin Corr. 1A (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 1A), H314;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H330: Wdychanie grozi śmiercią.
H314: Powoduje poważne oparzenia skóry oraz uszkodzenia oczu.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P303 + P361 + P353: W PRZYPADKU KONTAKTU ZE SKÓRĄ (lub z włosami): Natychmiast zdjąć całą zanieczyszczoną odzież. Spłukać skórę pod strumieniem wody [lub prysznicem].
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P315: Natychmiast zasięgnąć porady/zgłosić się pod opiekę lekarza.
P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
P405: Przechowywać pod zamknięciem.
P403: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu.
Dodatkowe kody zwrotówEUH014: Reaguje gwałtownie z wodą.
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: -
NDSCh:-
NDSP: 3 mg/m3
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04093-01:1974(w)
PiMOŚP 2014, 3(81)
PN-82/Z-04093.03(w)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 67,81
Stan skupienia w temp. 20 °C: gaz, dymiący w kontakcie z wilgotnym powietrzem
Barwa: bezbarwny
Zapach: ostry, drażniący
Temperatura topnienia (1013 hPa): -127,1 °C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): -100,3 °C
Temperatura zapłonu: niepalny gaz
Temperatura samozapłonu: niepalny gaz
Granice wybuchowości w powietrzu: nie dotyczy
Stężenie stechiometryczne: nie dotyczy
Gęstość gazu (0 °C, 1013 hPa): 3,077 g/dł
Gęstość cieczy (-100 °C): 1,589 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 2,37
Prężność gazu w temp. -30 °C: 2,8 MPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 20 °C: gaz
Rozpuszczalność w wodzie (6 °C, 1013 hPa) 369,6 g/ 100 g wody
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w stężonym kwasie azotowym, benzenie, dichlorobenzenie, chloroformie, tetrachlorku węgla, disiarczku węgla
Właściwości dodatkoweTemperatura krytyczna: -12,25 °C
Ciśnienie krytyczne: 4,98 MPa
Gęstość krytyczna: 0,591 g/ł
Ciepło właściwe (-25 °C, 1013 hPa): Cp = 0,75 J/(g K)
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 4,5 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - nie dotyczy
LC50 (szczur, inhalacja) - 1180 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: bardzo toksyczny, żrący gaz.

Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci gazu wywołuje ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie i owrzodzenia spojówek, ból gardła, kaszel; może wystąpić duszność, skurcz oskrzeli, obrzęk płuc, a w dużych stężeniach bóle i zawroty głowy, senność, utrata przytomności.

Skażenie skóry wywołuje ból i miejscowe zaczerwienienie, owrzodzenia. Skażenie ciekłą substancją powoduje odmrożenia.

Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje ból i łzawienie, zaczerwienie spojówek, obrzęk powiek, możliwość trwałego uszkodzenia rogówki.

Drogą pokarmową wywołuje objawy odmrożenia, a następnie oparzenia przewodu pokarmowego, ból jamy ustnej, gardła i przełyku, mdłości i wymioty, ból brzucha, biegunkę, z możliwością wstrząsu.

Objawy zatrucia przewlekłego: przewlekłe narażenie na małe stężenia gazu prowadzi do wystąpienia krwawień z błon śluzowych nosa i dziąseł, nadmiernej suchości skóry i błon śluzowych.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon w amp. po 200 mg, furosemid w amp. do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z oskrzelowymi objawami spastycznymi należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia).
Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają podanie tlenu, założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjne deksametazonu lub/i dożylne hydrokortyzonu, furosemidu. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Ułożyć zatrutego w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeżeli zatruty oddycha - podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha - zastosować sztuczny oddech metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU. Kontynuować podawanie tlenu.
Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjne deksametazonu lub/i dożylne hydrokortyzonu, furosemidu.
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej, o temperaturze pokojowej. Na oparzenia założyć jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Wskazana konsultacja dermatologiczna lub/i chirurgiczna.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Nie wywoływać wymiotów. Podać do wypicia białko jaj kurzych lub mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie podawać środków zobojętniających. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. Należy podać pozajelitowo leki przeciwbólowe.
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
INFORMACJE DODATKOWE