ETANOTIOL
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaEtanotiol
Numer CAS75-08-1
Synonimymerkaptan etylowy
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPFlam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225;
Acute Tox. 4(*). inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P233: Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P403 + P235: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać w chłodnym miejscu.
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 1 mg/m3
NDSCh:2 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04207-03:1990(W)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweWłaściwości podstawowe
Masa cząsteczkowa: 62,13
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: odrażający
Temperatura topnienia: -147,3°C
Temperatura wrzenia: 35,0°C
Temperatura zapłonu: -20°C
Temperatura samozapłonu: 295°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 2,8% obj.
- górna: 18,2% obj.
Stężenie stechiometryczne: 4,46% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 0,839 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 2,11
Prężność par:
- w temp. 20°C: 590 hPa
- w temp. 50°C: 1800 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 1495 g/m3
- w temp. 30°C: 2105 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,7% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, eterze etylowym, benzynie
Właściwości dodatkoweWspółczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4310
Lepkość w temp. 20°C: 0,315 mPa s
Ciepło właściwe: 1,11 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. 18°C: 452,65 J/g
Ciepło spalania: -34,86 kJ/g
Ciepło topnienia: 79,99 J/g
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,0001 mg/m3 (wykrycie)
LD50 (szczur, doustnie) - 1960 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 11423 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.

Drogi wchłaniania: pary - drogi oddechowe, ciekły - przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: pary wywołują łzawienie, ból oczu, kaszel, mdłości, wymioty, ból głowy. W dużych stężeniach może działać depresyjnie na ośrodek oddechowy (zwolnienie oddechu), powodować drgawki, zaburzenia oddechowe.

Skażenie skóry powoduje jej zaczerwienienie.

Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać ból, stan zapalny. Brak informacji o zatruciach drogą pokarmową. Prawdopodobnie mogą wystąpić nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka wskutek utworzenia się siarkowodoru w kwaśnym soku żołądkowym.

Objawy zatrucia przewlekłego: w przypadku narażenia na pary w stężeniu 1 mg/m3 nie obserwowano zmian. Narażenie na pary w stężeniu 10 mg/m3 przez miesiąc wywołało podrażnienie spojówek oczu, mdłości, bóle głowy.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością chłodnej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Wskazana konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
INFORMACJE DODATKOWE