DISIARCZEK DIMETYLU
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaDisiarczek dimetylu
Numer CAS624-92-0
Synonimydwusiarczek dwumetylu
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPFlam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225;
Acute Tox. 3, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301;
Acute Tox. 3, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H336;
STOT SE 1 (Działanie toksyczne na narządy docelowe (górne drogi oddechowe, wdychanie) – narażenie jednorazowe, kat. 1), H370;
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
Skin Sens. 1 (Działanie uczulające na skórę, kat.,1), H317;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania.
H301: Działa toksycznie po połknięciu.
H336: Może wywoływać uczucie senności lub zawroty głowy.
H370: Powoduje uszkodzenie narządów .
H319: Działa drażniąco na oczy.
H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry.
H410 : Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P240: Uziemić i połączyć pojemnik i sprzęt odbiorczy.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P272: Zanieczyszczonej odzieży ochronnej nie wynosić poza miejsce pracy.
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P308 + P310: W przypadku narażenia lub styczności: Natychmiast skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/lekarzem/…
P403 + P233: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty.
Dodatkowe kody zwrotów
Dodatkowe informacje
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 2,5 mg/m3
NDSCh:5 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04403:2010
PiMOŚP 2004, nr 4(42)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 94,20
Stan skupienia w temp. 20 °C: ciecz
Barwa: bezbarwna lub żółtawa
Zapach: nieprzyjemny
Temperatura topnienia: -85 °C
Temperatura wrzenia: 110 °C
Temperatura zapłonu: 10 °C
Temperatura samozapłonu: 370 °C
Granice wybuchowości w powietrzu:
- dolna: 1,1% obj.
- górna: 16,1% obj.
Stężenie stechiometryczne: brak danych
Gęstość w temp. 20 °C: 1,06 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,25
Prężność par w temp. 20 °C: 28 hPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25 °C: 0,1 g
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych
Właściwości dodatkoweWspółczynnik załamania światła nD w temp. 20 °C: 1,5289
Współczynnik podziału oktanol/woda (log Pow): 1,77
Lepkość w temp. 20°C: 0,62 m Pa s
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,003 ÷ 0,014 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 200 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 3091 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, skóra) > 2000 mg/kg

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa i drażniąca.

Drogi wchłaniania: układ oddechowy, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci par może wywołać kaszel.

Skażenie skóry może wywołać miejscowe podrażnienie - zaczerwienienie, ból.

Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać łzawienie i zaczerwienienie spojówek, ból oczu, światłowstręt.

Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, ból brzucha.
W badaniach na zwierzętach opisywano wystąpienie drgawek, śpiączki, uszkodzenia wątroby i anemii hemolitycznej

Objawy zatrucia przewlekłego: przewlekłe narażenie zawodowe może powodować zaburzenia gospodarki żelazem, niedokrwistość hemolityczną, alergiczne zapalenie skóry. W dużych stężeniach występują nudności i bóle głowy. Przedłużone narażenie na pary powoduje obniżenie progu wyczuwalności disiarczku dimetylu w powietrzu.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji.
Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej, o temperaturze pokojowej.
Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od lokalizacji i rozległości zmian zapewnić konsultację dermatologiczną

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty.
Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
INFORMACJE DODATKOWE