| Nazwa | Dimetoksymetan | | Numer CAS | 109-87-5 | | Synonimy | metylal, eter metylenodwumetylowy, dwumetyloformal, dwumetoksymetan, |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225;
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
| | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
H319: Działa drażniąco na oczy.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
| | Dodatkowe kody zwrotów | EUH019: Może tworzyć wybuchowe nadtlenki.
|
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 1000 mg/m3 | | NDSCh: | 3500 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04289:2001
PiMOŚP 1997, z. 16 |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 76,1
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: ostry
Temperatura topnienia: -104,8°C
Temperatura wrzenia: 42°C
Temperatura zapłonu: -21°C
Temperatura samozapłonu: 232°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 3,6% obj.
- górna: 12,6% obj.
Stężenie stechiometryczne: 4,99% obj.
Minimalna energia zapłonu: 0,42 mJ
Gęstość w temp. 20°C: 0,86 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 2,63
Prężność par w temp. 20°C: 440 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 1375 g/m3
- w temp. 30°C: 1840 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 16°C: 24,4% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się bez ograniczeń w alkoholu etylowym i eterze etylowym | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 242°C
Ciśnienie krytyczne: 4,47 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,35335
Lepkość w temp. 20°C: 0,336 mPa s
Ciepło właściwe: 2,12 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. 25°C: 379,9 J/g
Ciepło spalania: -25,08 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - 46706 mg/m3
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca oraz działająca słabo depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: w postaci par - drogi oddechowe, w postaci cieczy - skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie oczu i zaczerwienienie spojówek oraz uczucie drapania w gardle, kaszel i duszność. W bardzo dużych stężeniach może wystąpić ból i zawroty głowy oraz senność.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek.
Skażenie skóry ciekłą substancją może spowodować stan zapalny.
Drogą pokarmową może wywołać nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunkę, ból i zawroty głowy, senność. Następstwem zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie były opisywane. |
|
|
Niezbędne leki: tlen.
Odtrutki:nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w pozycji dowolnej. Kaszel i ból głowy uzasadniają podawanie tlenu do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie wskazań transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Lekarz powinien uwzględnić inną przyczynę utraty przytomności poza zatruciem metylalem. Kontynuować podawanie tlenu. Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością wody o temperaturze pokojowej, najlepiej bieżącej. Nie stosować mydła. W razie wystąpienia zmian skórnych wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie wskazań - konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
