| Nazwa | 1,1-Dichloroeten | | Numer CAS | 75-35-4 | | Synonimy | 1,1-dwuchloroetylen; 1,1-dwuchloroeten; 1,1-dichloroeten; chlorek winylidenu; chlorek etylidenu |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 1 (Substancja ciekła łatwopalna, kat.12), H224;
Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351;
Acute Tox. 4 (*). inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H224: Skrajnie łatwopalna ciecz i pary.
H351: Podejrzewa się, że powoduje raka .
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P405: Przechowywać pod zamknięciem.
P501: Zawartość/pojemnik usuwać do … .
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 8 mg/m3 | | NDSCh: | 20 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z- 04484:2017-10
PIMOŚP 2000, nr 3(25)
PiMOŚP 2014, nr 2(80) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 96,94
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: słodkawy
Temperatura topnienia: -122,2°C
Temperatura wrzenia: 32°C
Temperatura zapłonu: -18°C
Temperatura samozapłonu: 440°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 7,3% obj.
- górna: 16% obj.
Stężenie stechiometryczne: 9,51% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,21 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,35
Prężność par:
- w temp. 20°C: 667 hPa
- w temp. 30°C: 960 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 2655 g/m3
- w temp. 30°C: 3690 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25°C: 0,021% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, acetonie, benzenie | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 222°C
Ciśnienie krytyczne: 5,2 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4247
Lepkość w temp. 20°C: 0,358
Ciepło właściwe: 1,16 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 270,2 J/g
- w temp. 25°C: 273,3 J/g
Ciepło spalania: -11,3 kJ/g
Ciepło polimeryzacji: -777,4 J/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Klasa toksyczności
Substancja rakotwórcza (kat. 3), szkodliwa wg wykazu substancji niebezpiecznych.
Substancja nieumieszczona w wykazie substancji i preparatów o działaniu rakotwórczym lub mutagennym.
Substancja nie może być sklasyfikowana jako rakotwórcza dla ludzi wg IARC (grupa 3).
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 766 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 200 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 25606 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 100 mg/m3
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, umiarkowanie drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, uszkadza wątrobę i nerki.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, prawdopodobnie skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: pary wywołują łzawienie oczu, a w stężeniu 100 mg/m3 - objawy podobne do upojenia alkoholowego: pobudzenie, zaburzenia równowagi, zawroty głowy; w większych stężeniach nasila się senność. Może dojść do utraty przytomności. Mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca. Kontakt ciekłej substancji ze skórą może spowodować jej zaczerwienienie, pieczenie.
Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać ból, zaczerwienienie, uszkodzenia rogówki.
Drogą pokarmową może wywołać nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunkę, objawy ze strony układu nerwowego (jak w zatruciu inhalacyjnym). Następstwem zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek.
Uwaga: objawy zatrucia
Drogą pokarmową opracowano na podstawie podobieństwa substancji do chlorku winylu i innych węglowodorów chlorowanych.
Objawy zatrucia przewlekłego: długotrwałe narażenie na duże stężenie może wywołać zmiany w wątrobie i nerkach; powtarzane narażenie skóry na ciekłą substancję wywołuje podrażnienie (zaczerwienienie skóry).
|
|
|
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe; tlen.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza, ze względu na ryzyko zaburzeń akcji serca i innych następstw narażenia.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Pilnie wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością letniej wody z mydłem, najlepiej bieżącej. Wezwać lekarza ze względu na ryzyko zatrucia inhalacyjnego parami chlorku winylidenu.
Pomoc lekarska:
Wobec ryzyka zatrucia inhalacyjnego - postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Ewentualne zmiany skórne uzasadniają konsultację dermatologiczną.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko uszkodzenia rogówki.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniem lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Konieczny transport do szpitala karetką PR ze względu na ryzyko uszkodzenia nerek i wątroby oraz mięśnia sercowego.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
