1,1-DICHLOROETAN
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
Nazwa1,1-Dichloroetan
Numer CAS75-34-3
Synonimy1,1-dwuchloroetan; chlorek etylidenu; dichlorek etylidenu
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPFlam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225;
Acute Tox. 4 (*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
Aquatic Chronic 3 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 3), H412;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H319: Działa drażniąco na oczy.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
H412: Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne(*)
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 400 mg/m3
NDSCh:-
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04325:2006
PN-Z-04120-01:1979 (W)
PiMOŚP 2000, nr 3(25)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 98,97
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: podobny do zapachu chloroformu
Temperatura topnienia: -97,6°C
Temperatura wrzenia: 57°C
Temperatura zapłonu: -10°C
Temperatura samozapłonu: 458°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 5,6% obj.
- górna: 16% obj.
Stężenie stechiometryczne: 7,75% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,17 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,42
Prężność par:
- w temp. 20°C: 244 hPa
- w temp. 30°C: 360 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 991 g/m3
- w temp. 30°C: 1415 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,5% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym
Właściwości dodatkoweTemperatura krytyczna: 250°C
Ciśnienie krytyczne: 5,065 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4164
Lepkość w temp. 25°C: 0,505 mPa s
Ciepło właściwe: 1,28 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 290,1 J/g
- w temp. 25°C: 313,4 J/g
Ciepło spalania: -2,70 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,8
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 206-5661 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 725 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca; działa toksycznie na ośrodkowy układ nerwowy, może uszkadzać wątrobę i nerki.

Drogi wchłaniania: skóra, drogi oddechowe, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci par może powodować ból i łzawienie oczu; w dużym stężeniu wywołuje objawy podobne do upojenia alkoholowego: zawroty i ból głowy, pobudzenie, następnie senność, utrata świadomości; ryzyko zaburzeń rytmu serca i zgonu poprzedzonego niewydolnością krążeniowo-oddechową.

Skażenie skóry ciekłą substancją może wywołać miejscowy ból i oparzenie chemiczne; wchłonięcie przez skórę może wywołać objawy narkotyczne jak w zatruciu inhalacyjnym.

Skażenie oczu ciekłą substancją oraz narażenie na działanie par może wywołać zaczerwienienie, oparzenie spojówek i rogówki.

Drogą pokarmową prawdopodobnie może wywołać bóle brzucha, wymioty z krwią, biegunki i objawy narkotyczne. W jedynym przypadku zatrucia śmiertelnego wskutek uszkodzenia wątroby i nerek nie podano drogi wchłonięcia substancji ani dawki.

Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzający się kontakt ze skórą wywołuje wysuszenie i pękanie naskórka skóry.
Uwaga: opracowano na podstawie bardzo skąpych danych dotyczących zatruć u ludzi oraz analogii do działania innych chlorowanych węglowodorów alifatycznych.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe; kontrolować akcję serca.
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść poszkodowanego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Pilnie wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, umyć skórę dużą ilością chłodnej bieżącej wody z mydłem.
Pomoc lekarska:
Zależnie od rozległości i charakteru zmian - konsultacja dermatologa; w razie skażenia dużej powierzchni skóry z ryzykiem wystąpienia ogólnych objawów zatrucia - transport do szpitala.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
INFORMACJE DODATKOWE