| Nazwa | Dichlorodifluorometan | | Numer CAS | 75-71-8 | | Synonimy | dwuchlorodwufluorometan, dwufluorodwuchlorometan, Freon 12 |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem);
Liquef. Gas, H280;
Aquatic Chronic 3 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 3), H412;
Hazard. Ozone Layer 1; (Stwarzające zagrożenie dla warstwy ozonowej) H420 | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H280: Zawiera gaz pod ciśnieniem; ogrzanie grozi wybuchem.
H412: Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P501: Zawartość/pojemnik usuwać do … .
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 4000 mg/m3 | | NDSCh: | 6200 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
| metoda zalecana przez jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 120,9
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: w dużym stężeniu - słaby, eterowy
Temperatura topnienia (1013 hPa): -157,8°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): -29,8°C
Gęstość gazu (-29,8°C, 1013 hPa): 6,33 g/dml
Gęstość gazu względem powietrza (15°C, 1013 hPa): 4,2
Gęstość cieczy (-30°C): 1,49 g/cm3
Prężność gazu:
- w temp. 20°C: 530 kPa
- w temp. 30°C: 760 kPa
Stężenie pary nasyconej: gaz
Rozpuszczalność w wodzie (25°C, 1013 hPa): 0,028% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w olejach smarnych, węglowodorach i ich chlorowcopochodnych, alkoholach, ketonach, niektórych kwasach organicznych; nie rozpuszcza się w glikolach, glicerynie, fenolach | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 112°C
Ciśnienie krytyczne: 4,11 MPa
Lepkość (30°C, 1013 hPa): 0,0127 mPa s
Ciepło właściwe (30°C, 1013 hPa): Cp = 0,61 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 165,4 J/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - nie dotyczy
LC50 (szczur, inhalacja) - 4023627 mg/m3 (30 min)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 1005907 mg/m3 (30 min)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: gaz słabo drażniący, ma działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy, może działać kardiotoksycznie.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: w stężeniu 4000÷5000 mg/m3 nie powoduje zmian; w większym stężeniu może spowodować podrażnienie spojówek. Zawartość w powietrzu wynosząca 5% obj. wywołuje zawroty głowy, drżenia; w większym stężeniu (1520% obj.) występują zaburzenia świadomości i utrata przytomności, drgawki, prawdopodobnie obrzęk krtani oraz zaburzenia rytmu serca (migotanie przedsionków) lub bradykardia, zgon. U osób, które przebyły narażenie kilkakrotnie, może wystąpić nagły zgon po krótkotrwałym ponownym narażeniu.
Skażenie oczu skroplonym gazem może wywołać ból, zaczerwienienie, prawdopodobnie uszkodzenie rogówki.
Skażenie skóry ciekłym freonem może spowodować odmrożenie. W następstwie ostrego zatrucia mogą wystąpić powikłania ze strony układu oddechowego, rzadko - uszkodzenie wątroby.
Objawy zatrucia przewlekłego: ograniczone informacje o zmianach w układzie oddechowym.
|
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego (amp. po 10 mg).
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zatrutego wyprowadzić z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych ze względu na ryzyko wywołania zaburzeń rytmu serca. W razie wystąpienia drgawek zastosować leczenie objawowe - podać dożylnie Relanium. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. |
|
|
|
|
