DICHLOREK DISIARKI
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaDichlorek disiarki
Numer CAS10025-67-9
Synonimydwuchlorek dwusiarki, chlorek siarki, monochlorek siarki
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 3 (*), dermal (Toksyczność ostra, kat.3 – skóra), H301;
Acute Tox. 4 (*), inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
Skin Corr. 1A (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 1A), H314;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H301: Działa toksycznie po połknięciu.
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H314: Powoduje poważne oparzenia skóry oraz uszkodzenia oczu.
H400: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
Dodatkowe kody zwrotówEUH014: Reaguje gwałtownie z wodą.
EUH029: W kontakcie z wodą uwalnia toksyczne gazy.
Specyficzne stężenia graniczneSTOT SE 3; H335: C ≥ 5%;
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 5 mg/m3
NDSCh:15 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04181-02:1987 (w)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 135,0
Stan skupienia w temp. 20°C: dymiąca, oleista ciecz
Barwa: żółtoczerwona
Zapach: przenikliwy
Temperatura topnienia: -80°C
Temperatura wrzenia: 138°C
Temperatura zapłonu: 118°C
Temperatura samozapłonu: 234°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych
Gęstość w temp. 15,5°C: 1,69 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,66
Prężność par:
- w temp. 20°C: 14,26 hPa
- w temp. 40°C: 37,32 hPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie: egzotermiczna reakcja hydrolizy
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, alkoholu etylowym, czterochlorku węgla, dwusiarczku węgla, benzenie
Właściwości dodatkoweWspółczynnik załamania światła w temp. 14°C: 1,666
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 270 J/g
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, drażniąca i żrąca.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci dymu, mgły i pary wywołuje piekący ból i łzawienie oczu, błon śluzowych oczu, skóry twarzy i nieosłoniętej odzieżą skóry, kaszel. Podrażnienie układu oddechowego występuje w stężeniach ok. 12 mg/m3. Może nastąpić nagły skurcz głośni z bezdechem i zgonem albo ból i zawroty głowy, duszność, zaburzenia oddychania, obrzęk płuc.

Skażenie skóry ciekłą substancją powoduje bolesne oparzenia chemiczne z martwicą (koagulacyjną).

Skażenie oczu wywołuje oparzenie chemiczne aparatu ochronnego oka i gałki ocznej z jej trwałym uszkodzeniem.

Drogą pokarmową wywołuje oparzenia błony śluzowej jamy ustnej (widoczne białoszare oparzenia przybierają następnie barwę czarną), gardła, przełyku i dalszych części przewodu pokarmowego; wymioty (podobne do fusów kawy i/albo ze świeżą krwią), bóle brzucha, krwotoki z przewodu pokarmowego; może nastąpić perforacja ścian przewodu pokarmowego ze wstrząsem. Następstwem zatrucia inhalacyjnego może być zapalenie pęcherzyków płucnych. Następstwem oparzeń są zmiany bliznowate, które mogą upośledzać funkcje zależnie od ich lokalizacji i rozległości.

Objawy zatrucia przewlekłego: u narażonych mogą występować stany zapalne skóry i błon śluzowych, uczulenie na światło.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, Atrovent i deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, pyralgina do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast wynieść poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności (uczucie "braku tchu") podawać tlen, najlepiej przez maskę.
W razie "duszenia się" podać do inhalacji przez jamę ustną Atrovent (1-2 rozpylenia).
W razie zatrzymania oddechu prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Jeżeli wystąpiło pieczenie skóry, oczu, obficie obmyć skórę i oczy letnią, bieżącą wodą. W każdym przypadku wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają: podawanie tlenu, założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu lub dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu.
W każdym przypadku zatrucia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc, transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia, nawet przy braku zmian osłuchowych w płucach.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością bieżącej letniej wody. Założyć na oparzenia jałowe opatrunki. Chronić przed utratą ciepła.
Pomoc lekarska:
W zależności od lokalizacji i rozległości oparzeń transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej albo dermatologicznej. W razie potrzeby można podawać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę).

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Nie wywoływać wymiotów. Podać do wypicia białko jaj kurzych albo mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie podawać środków zobojętniających (alkalizujących).
Pomoc lekarska:
Założyć stałą drogę dożylną ze względu na ryzyko krwotoku i wstrząsu. Podać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę).
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej.
INFORMACJE DODATKOWE