Szczególne rodzaje pracy
PROBLEMY ZAWODOWE PRACOWNIKÓW STARSZYCH

 

Definicja „starszego pracownika”

 

Wraz z wiekiem zmieniają się możliwości wykonywania pracy przez człowieka, głównie na skutek obniżania się wydolności i sprawności fizycznej oraz niektórych sprawności psychofizycznych (np. spostrzegawczości, szybkości reakcji, sprawności narządów zmysłów). Jednocześnie, w tym okresie życia wzrasta częstość występowania chorób układów krążenia, oddechowego, mięśniowo-szkieletowego, a także zaburzeń hormonalnych i przemiany materii.

 

Za umowną granicę wieku, wyznaczającą stopniowe obniżanie się tych zdolności i sprawności, przyjęto 45. rok życia. Najczęściej jednak „starszego pracownika” określa się jako „50+” (J.Bugajska, T. Makowiec-Dąbrowska T., E. Wągrowska-Koski Zapobieganie wcześniejszej niezdolności do pracy. Założenia merytoryczne. CIOP PIB, Warszawa, 2008). Trzeba pamiętać o tym, że proces starzenia się organizmu przebiega bardzo indywidualnie, stąd trudno jest jednoznacznie określić granicę wieku.

 

Należy podkreślić, że wszelkie działania wobec pracowników są skuteczne wtedy, gdy zostają rozłożone na cały okres życia zawodowego, tzn. są skierowane do różnych grup wiekowych. Utrzymanie zatrudnienia pracowników starszych wymaga działań podejmowanych na długo przed osiągnięciem „magicznego wieku” 45+ lub 50+.

Szczególną uwagę należy także zwrócić obecnie na pracowników powyżej 60 r. życia, w związku z wydłużaniem aktywności zawodowej.