Nazwa | 1-Butoksy-2,3-epoksypropan | Numer CAS | 2426-08-6 | Synonimy | eter butylowo-glicydowy |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 3 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 3), H226; Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351; Muta. 2 (Mutagenność kat. 2), H341; Acute Tox. 4*, inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332; Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335; Skin Sens. 1 (Działanie uczulające na skórę, kat.1), H317; Aquatic Chronic 3 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 3), H412; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H226: Łatwopalna ciecz i pary. H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H341: Podejrzewa się, że powoduje wady genetyczne . H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania. H302: Działa szkodliwie po połknięciu. H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych. H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry. H412: Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić. P273: Unikać uwolnienia do środowiska. P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza. P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 30 mg/m3 | NDSCh: | 60 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PiMOŚP 1999, z. 22 PN-Z-04324:2004 |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 130,21 Stan skupienia w temp. 20 °C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: drażniący Temperatura wrzenia (1013 hPa): 164 °C Temperatura zapłonu: 54,4 °C (zamknięty tygiel) Temperatura samozapłonu: brak danych Granice wybuchowości w powietrzu: brak danych Stężenie stechiometryczne: brak danych Gęstość par (1013 hPa): 1,2176 g/dml Gęstość cieczy w temp. 25 °C: 0,908 g/cm3 Gęstość par względem powietrza (25 °C): 3,78 Prężność par w temp. 25 °C: 2,67-4,3 hPa Stężenie pary nasyconej w temp. 20 °C: brak danych Rozpuszczalność w wodzie (20 °C, 1013 hPa) 2% Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, acetonie, benzenie, DMSO, eterze etylowym i innych rozpuszczalnikach organicznych Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 0,63 | Właściwości dodatkowe | |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 1660 mg/kg; 1865 mg/kg; 2050 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, skóra) - 2293 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, uczulająca.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: pary wywołują ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, zaburzenia widzenia, uczucie pieczenia w nosie i gardle, ból gardła, kaszel, osłabienie, bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, duszność z ryzykiem skurczu oskrzeli, zapalenia i obrzęku płuc.
Skażenie oczu wywołuje zaczerwienienie powiek, spojówek, owrzodzenia, uszkodzenia rogówki.
Skażenie skóry powoduje zaczerwienienie, ból, reakcje alergiczne.
Drogą pokarmową wywołuje pieczenie błon śluzowych jamy ustnej, przełyku, żołądka, nudności, wymioty, ból brzucha.
Objawy zatrucia przewlekłego: podrażnienie skóry, oczu i układu oddechowego. Może wystąpić kontaktowe zapalenie skóry, astma.
|
|
|
Niezbędne leki: tlen, bromek ipratropium (prep. Atrovent), deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, leki przeciwbólowe do podawania pozajelitowego. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z objawami spastycznymi oskrzelowymi należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia). Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają podanie inhalacyjnie deksametazonu lub/i dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Założyć na oparzenia jałowy opatrunek. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej. Można podać pozajelitowo leki przeciwbólowe. Transport do szpitala pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić pilną konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Nie wywoływać wymiotów. Podać do wypicia białko jaj kurzych lub mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie podawać środków zobojętniających. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. Można podać pozajelitowo leki przeciwbólowe. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. |
|
|
|