Nazwa | Karbofuran | Numer CAS | 1563-66-2 | Synonimy | metylokarbaminian 2,2-dimetylo-2,3-dihydrobenzofuran-7-ylu |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 2(*) inhal. (Toksyczność ostra, kat.2 – droga oddechowa), H330; Acute Tox. 2(*), oral, H300; Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400; Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410;
| Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H330: Wdychanie grozi śmiercią. H300: Połknięcie grozi śmiercią. H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy. P264: Dokładnie umyć … po użyciu. P273: Unikać uwolnienia do środowiska. P284: [W przypadku nieodpowiedniej wentylacji] stosować indywidualne środki ochrony dróg oddechowych. P301 + P310: Natychmiast skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/lekarzem/… P310: Natychmiast skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/lekarzem/…
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 0,1 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04182-25:2001 PiMOŚP 1999, z. 22 |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 221,3 San skupienia w temp. 20°C: ciało stałe krystaliczne Barwa: bezbarwne Zapach: bez zapachu Temperatura topnienia: 153-154°C Temperatura wrzenia: rozkład pod wpływem temperatury Temperatura zapłonu: nie charakteryzuje się Temperatura samozapłonu: brak danych Granice wybuchowości w powietrzu: brak danych Gęstość w temp. 20°C: 1,18 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: brak danych Prężność par w temp. 20°C: 0,031 mPa Stężenie pary nasyconej: brak danych Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 320 mg/l Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w dichlorometanie, izopropanolu, toluenie | Właściwości dodatkowe | Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,52 |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - bez zapachu LD50 (szczur, doustnie) - 5 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 85 mg/m3 LD50 (królik, skóra) - 885 mg/kg TCL0 (człowiek, inhalacja) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna. Blokuje aktywność esterazy cholinowej.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pyłu wywołuje łzawienie i zaczerwienienie oczu, a następnie wzmożone pocenie się, nadmierne łzawienie i ślinienie, zaburzenia widzenia, zwężenie źrenic, zwolnienie czynności serca, duszność, splątanie, drżenia mięśni, drgawki, śpiączkę i zgon.
Skażenie skóry może wywołać miejscowe zaczerwienienie oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Skażenie oczu wywołuje ból i łzawienie, zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, diazepam (Relanium) amp. po 10 mg do podawania pozajelitowego. Odtrutki: Atropina (atropinum sulphuricum) amp. po 1 mg do podawania pozajelitowego. Leczenie: objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji siedzącej lub dowolnej. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W przypadku wystąpienia takich objawów, jak: wzmożone pocenie, ślinienie, zwolnienie czynności serca (bradykardia), maksymalne zwężenie źrenic, podać dożylnie 1 mg Atropiny. Dawkę można powtarzać aż do uzyskania klinicznych objawów działania Atropiny. Kontrolować akcję serca (EKG). Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeśli zatruty oddycha - podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha - zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać natychmiast lekarza. Pomoc lekarska: Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU. Kontynuować podawanie tlenu. W razie wystąpienia takich objawów, jak: wzmożone pocenie, ślinienie, zwolnienie czynności serca (bradykardia), maksymalne zwężenie źrenic, podać dożylnie 1 mg Atropiny. Dawkę można powtarzać aż do uzyskania klinicznych objawów działania Atropiny. W przypadku wystąpienia drgawek podać pozajelitowo Relanium 10 mg (1 amp.) Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością chłodnej wody (o temperaturze pokojowej), najlepiej bieżącej, z mydłem. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Ze względu na możliwość wystąpienia objawów ogólnych zatrucia w każdym przypadku transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Podać tlen do oddychania najlepiej przez maskę. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|