Nazwa | Cykloheksanon | Numer CAS | 108-94-1 | Synonimy | ketoheksametylen |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 3 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 3), H226; Acute Tox. 4 (*), inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H226: Łatwopalna ciecz i pary. H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy. P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 40 mg/m3 | NDSCh: | 80 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04447:2014 PiMOŚP 2012, nr 1(71) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 98,15 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: podobny do zapachu acetonu Temperatura topnienia: -31,2°C Temperatura wrzenia: 156°C Temperatura zapłonu: 44°C Temperatura samozapłonu: 420°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 1,3% obj. - górna: 9,4% obj. Stężenie stechiometryczne: 2,56% obj. Gęstość w temp. 20°C: 0,95 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 3,4 Prężność par: - w temp. 20°C: 4,7 hPa - w temp. 30°C: 8,3 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 19 g/m3 - w temp. 30°C: 32 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 9% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych. | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 356°C Ciśnienie krytyczne: 3,85 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,45097 Lepkość w temp. 15°C: 2,45 mPa s Ciepło właściwe: 2,04 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 410,4 J/g - w temp. 29,2°C: 457,3 J/g Ciepło spalania: -35,88 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 4 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 1535 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 32666 mg/m3 (4 h) LD50 (królik, skóra) - 948 mg/kg TCL0 (człowiek, inhalacja) - 306 mg/m3
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa słabo narkotycznie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary w stężeniu około 200 mg/m3 może wywołać łzawienie oczu, kichanie, a w stężeniu ok. 300 mg/m3 ból oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel, ból gardła, zaburzenia węchu.
Para i mgła w dużym stężeniu może wywołać mdłości, wymioty, zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów. Na podstawie danych eksperymentalnych u zwierząt przypuszcza się, że w bardzo dużych stężeniach może wywołać narkozę u człowieka.
Skażenie skóry ciekłą substancją powoduje miejscowe zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje ból i zaczerwienienie spojówek; może nastąpić uszkodzenie rogówki.
Drogą pokarmową prawdopodobnie może wywołać ból gardła i przełyku, ból brzucha i inne zaburzenia trawienne (nie opisywano zatruć u ludzi).
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzane narażenie na ciekłą substancję wywołuje odtłuszczenie skóry, często z wtórną infekcją. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, płynna parafina. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen, najlepiej przez maskę twarzową. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli poszkodowany nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Lekarz powinien uwzględnić prawdopodobieństwo innej przyczyny utraty przytomności niż zatrucie cykloheksanonem i udzielić pomocy zgodnie z ogólnymi zasadami postępowania. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością chłodnej wody najlepiej bieżącej (z mydłem, jeżeli nie ma zmian na skórze). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Ze względu na łatwość wchłaniania przez skórę - transport do szpitala. W razie potrzeby konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilości zimnej wody, najlepiej bieżącej, przez co najmniej 15 minut. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić pilną konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. |
|
|
|