Nazwa | Chloromekwatu chlorek | Numer CAS | 999-81-5 | Synonimy | chlorek (2-chloroetylo)trimetylo-amonium |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 4, dermal (Toksyczność ostra, kat.4 – skóra), H312; Acute Tox. 4, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H312: Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą. H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | BRAK | Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 15 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
metoda zalecana przez jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 158,1 Stan skupienia w temp. 20 °C: ciało stałe, higroskopijne Barwa: bezbarwne lub jasnożółte Zapach: charakterystyczny Temperatura topnienia: 236 °C, rozkład Temperatura wrzenia: brak danych Temperatura zapłonu: nie dotyczy Temperatura samozapłonu: nie dotyczy Granice wybuchowości w powietrzu: nie dotyczy Stężenie stechiometryczne: nie dotyczy Gęstość cieczy w temp. 25 °C: nie dotyczy Gęstość par względem powietrza w temp. 20 °C: nie dotyczy Prężność par w temp. 20 °C: 0,00001 Pa Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20 °C: > 500 g/l Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: brak danych Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log Pow): -3 | Właściwości dodatkowe | |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 600 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (szczur, skóra) - 4000 mg/kg LDL0 (człowiek, doustnie) - 10 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja silnie drażniąca, działająca toksycznie na wątrobę, nerki, układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pyłu wywołuje ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel, duszność, wzmożone wydzielanie śliny, mdłości, wymioty, skurcz oskrzeli, obrzęk płuc, bóle i zawroty głowy, senność, zaburzenia rytmu serca, zwolnienie czynności serca (bradykardia), spadek ciśnienia tętniczego krwi, drgawki, śpiączkę.
Skażenie skóry wywołuje ból i miejscowe zaczerwienienie, a w razie dużej powierzchni skażenia możliwe jest także wystąpienie objawów jak w zatruciu inhalacyjnym.
Skażenie oczu wywołuje ból i łzawienie, zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, ból brzucha, biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. Następstwem ostrego zatrucia jest uszkodzenie wątroby i nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: kontaktowe zapalenie skóry. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, bromek ipratropium (Atrovent) i deksametazon do podawania inhalacyjnego; hydrokortyzon, furosemid, diazepam (Relanium) w amp. po 10 mg do podawania pozajelitowego. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z oskrzelowymi objawami spastycznymi należy podać do inhalacji Atrovent - 1-2 rozpylenia. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają podanie inhalacyjne deksametazonu lub/i dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Chronić przed utratą ciepła. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha - podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha - zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU. Kontynuować podawanie tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają podanie inhalacyjne deksametazonu lub/i dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo 10 mg (1 amp.) Relanium. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia w każdym przypadku wskazany transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. Zapewnić konsultację dermatologiczną.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|